Artykuł 31.08.2017 4 min. czytania Tekst 11 września 2017 r. mija 16 lat od zamachu terrorystycznego na World Trade Center. 16 lat – tyle czasu wystarczy, by dostać czynne prawo wyborcze w Austrii i Brazylii czy uzyskać zgodę na zawarcie związku małżeńskiego w Polsce. To kawał czasu. Jednak, w kontekście wojny z terroryzmem, trudno uciec od wrażenia, że przez ten czas wcale sobie nie poradziliśmy z „niewidzialnym wrogiem”. Strach na dobre zamieszkał w naszej wyobraźni i rzeczywistości politycznej. W ostatnich latach terroryści regularnie atakują Europę. Paryż, Bruksela, Berlin, Sztokholm, Nicea, Stambuł, Barcelona, Manchester – ta lista, niestety, nie jest wyczerpująca. Z jednej strony temat terroryzmu jest wszechobecny w mediach, w dyskursie politycznym, w codziennych rozmowach; z drugiej – czy tylko nam się wydaje, że kolejne zamachy robią na nas coraz słabsze wrażenie? W styczniu 2015 r. wszyscy byli „Charlie”, w listopadzie – wszyscy modlili się za Paryż; kto jednak pamięta dziś o ofiarach ze Sztokholmu? Kto zrezygnował z weekendu w Berlinie przez wzgląd na zeszłoroczny zamach na jarmark bożonarodzeniowy? Już dzień po zamachu na Barcelonę słynna La Rambla była wypełniona ludźmi, a analitycy rynku turystycznego nie przewidują spadku zainteresowania stolicą Katalonii. I bardzo dobrze: życie nie znosi próżni, więc toczy się dalej. Uczymy się żyć w nowych warunkach, dostosowujemy się, nie oddajemy pola tym, którzy chcą nas przestraszyć i podzielić. W symbolicznym dniu rocznicy najgłośniejszego zamachu terrorystycznego Panoptykon zaprasza do rozmowy o tym, jak przez ostatnie 16 lat nauczyliśmy się radzić ze strachem przed terroryzmem i z nim żyć. Czy zagrożenie terrorystyczne rzeczywiście zmieniło nasz styl życia? Czy stało się perwersyjną atrakcją, znajdującą ujście w facebookowych „safety checks”, wiralowych akcjach solidarnościowych z ofiarami, amatorskich relacjach z miejsc zbrodni? Jak reagujemy, widząc zapomnianą na dworcu czy przystanku walizkę, która jeszcze kilka lat temu pozostałaby niezauważona? I jak, Waszym zdaniem, należałoby reagować? Czy wytworzyliśmy wspólne, obywatelskie praktyki, które przygotowują nas prawdziwą sytuację kryzysową? A może strach przed terroryzmem to nowy aspekt „społeczeństwa spektaklu” i bardziej go odgrywamy, niż faktycznie odczuwamy? Czy w Warszawie A.D. 2017 mamy intymne doświadczenie strachu i zagrożenia, o którym tak chętnie mówią media i politycy? Zapraszamy do szczerej, otwartej i swobodnej rozmowy o wspólnych doświadczeniach – bez panelistów i podziału na scenę i audytorium, a za to z przestrzenią dla każdego do podzielenia się swoimi przemyśleniami. UWAGA, KONKURS! Z okazji zbliżającego się dnia Freedom Not Fear mamy dla Was zagadkę. W którym roku po raz pierwszy organizowaliśmy w Polsce obchody dnia Freedom Not Fear i co było ich tematem przewodnim? Do wygrania koszulka z limitowanej serii Panoptykonu z wybraną grafiką autorstwa Kwiaciarnia Grafiki! Na wasze odpowiedzi (przez wiadomość prywatną albo mailem na fundacja@panoptykon.org) czekamy do niedzieli 10 września, do godz. 12.00. Wśród osób, które podadzą prawidłową odpowiedź wylosujemy zwycięzcę. Nagrodę będzie można odebrać 11 września podczas naszego wydarzenia lub – jeśli nie możesz na nie dotrzeć – prześlemy ją pocztą. Anna Obem Autorka Temat bezpieczeństwo służby antyterroryzm Poprzedni Następny Newsletter Otrzymuj informacje o działalności Fundacji Administratorem twoich danych jest Fundacja Panoptykon. Więcej informacji o tym, jak przetwarzamy dane osób subskrybujących newsletter, znajdziesz w naszej Polityce prywatności. Zapisz się Zapisz się Akceptuję Regulamin usługi Zobacz także Artykuł „Nie tylko Pegasus”. Apel organizacji Problem niekontrolowanych działań służb wymaga systemowych rozwiązań. Organizacje broniące praw człowieka apelują do senatorów, żeby w ramach prac nadzwyczajnej komisji nie poprzestawali na próbie wyjaśnienia inwigilacji senatora Krzysztofa Brejzy, Ewy Wrzosek i Romana Giertycha. „Nie tylko Pegasus… 16.01.2022 Tekst Podcast „Używam telefonu, na którym był Pegasus”. Rozmowa z inwigilowaną prokuratorką Ewą Wrzosek W Panoptykonie jesteśmy przyzwyczajeni do sytuacji, w której funkcjonariusze państwowi twierdzą, że inwigilacja w Polsce jest pod kontrolą albo nie jest nadużywana. A co w sytuacji, kiedy to funkcjonariuszka staje się ofiarą inwigilacji? 07.04.2022 Dźwięk Artykuł Program Pegasus. Historia upadku [recenzja] Opowieść Laurenta Richarda i Sandrine Rigaud „Pegasus; Jak szpieg, którego nosisz w kieszeni, zagraża prywatności, godności i demokracji" to fascynująca historia międzynarodowego dziennikarskiego śledztwa realizowanego w czasie pandemii COVID-19. 13.10.2023 Tekst