Wczoraj w Brazylii rozpoczęły się mistrzostwa świata w piłce nożnej. Władze tego południowoamerykańskiego państwa wydały ogromne kwoty na budowę stadionów, rozwój infrastruktury drogowej i turystycznej oraz zapewnienie bezpieczeństwa.

Po wydarzeniach z 11 listopada politycy wrócili do pomysłu zakazu zasłaniania twarzy podczas manifestacji.

Czy czeka nas w Polsce karanie za zakrywanie? Czy słuszny jest postulowany przez Prezydenta zakaz zasłaniania twarzy podczas demonstracji? Czy taki zakaz zwiększy nasze bezpieczeństwo podczas manifestacji czy też ograniczy wolność zgromadzeń?

Nie jest dobrze, jeśli pierwszą reakcją władzy na to, że przestaje sobie radzić z obywatelami, jest myśl: ograniczmy ich prawa, może się uspokoją. A właśnie taka logika zagościła na dobre w polskiej debacie politycznej: od trzech lat automatyczną reakcją na uliczne burdy jest propozycja ograniczenia prawa pokojowych zgromadzeń, szczególnie zakaz zasłaniania twarzy, który ma ułatwić identyfikowanie sprawców wykroczeń. W odpowiedzi na zaostrzający się problem mowy nienawiści w Internecie natychmiast pojawiły się postulaty ograniczenia anonimowości, tym razem nie na ulicy, ale w sieci. Mamy problem z egzekwowaniem prawa autorskiego? Nakażmy pośrednikom internetowym kontrolowanie i cenzurowanie wszystkich użytkowników. Przykłady można mnożyć.

Nie opadły jeszcze emocje po 11 listopada, a Prezydent już skierował do Sejmu projekt nowelizacji Prawa o zgromadzeniach, który ogranicza możliwość udziału w zgromadzeniach osób, których identyfikacja „nie jest możliwa z powodu ubioru, zakrycia twarzy lub zmiany jej wyglądu”.

Na fali dyskusji po wczorajszych wydarzeniach w Warszawie Prezydent wraca do swojego pomysłu zakazu zasłaniania twarzy podczas manifestacji.

W debacie politycznej wciąż leje się krew – media epatują rzekomą bezwzględnością Katarzyny W., która została skazana jeszcze przed rozpoczęciem procesu, po niedawnym podwójnym morderstwie w Sanoku politycy żądali, by policyjni snajperzy mogli „zdejmować” bez ostrzeżenia niebe