programy masowej inwigilacji

Rzadko sami wywołujemy decydentów politycznych do rozmowy – tylko wtedy, gdy uważamy, że to naprawdę konieczne. Debata o granicach i dopuszczalności masowej inwigilacji była konieczna, a 11 września był najlepszą datą na jej przeprowadzenie. W tym roku minęło 12 lat od tragicznego w skutkach zamachu na Nowy Jork. To wtedy nastąpił fatalny zwrot w amerykańskiej i światowej polityce, którego owoce zbieramy do dziś. Jednym z nich jest przyzwolenie na prewencyjne gromadzenie "wszystkiego o wszystkich" i ingerencję w naszą prywatność bez kontroli sądu. Debata, którą zorganizowaliśmy we współpracy z Amnesty International i Helsińską Fundacją Praw Człowieka, była początkiem poważnej rozmowy o tym, jak z tej drogi zawrócić. Czego konkretnie się dowiedzieliśmy i jakie padły deklaracje?

Właściwie nie ma tygodnia, by media nie donosiły o nowych informacjach związanych z amerykańską Agencją Bezpieczeństwa Narodowego. Tym razem okazało się, że Stany Zjednoczone szpiegowały wielkie międzynarodowe korporacje oraz miały dostęp do bazy danych bankowych SWIFT.  Spotkało się to z ostrą reakcją niektórych eurodeputowanych. Żądają oni natychmiastowego zawieszenia europejsko-amerykańskiej umowy o przekazywaniu danych klientów instytucji finansowych.

Afera związana z PRISM ujawniła skalę masowej inwigilacji obywateli na całym świecie. Po tych wydarzeniach europejscy politycy zgodnie deklarowali oburzenie i stawiali wiele pytań bez odpowiedzi. Żeby przerwać ten impas, unijne instytucje rozpoczęły badanie skali amerykańskich i europejskich programów szpiegowskich. Parlament rozpoczął serię publicznych wysłuchań, a Komisja Europejska powołała grupę ekspercką „do wyjaśnienia sprawy”. Dokąd doprowadzą te postępowania i czy my też dowiemy się dzięki nim czegoś nowego, nie jest jeszcze jasne.

Wzburzenie w debacie publicznej wywołane rewelacjami Edwarda Snowdena nadal nie przekłada się ani na naszą wiedzę o problemie, ani na próby jego rozwiązania. Reakcja Unii Europejskiej ogranicza się do rozmów ze stroną amerykańską w grupach eksperckich i "przesłuchań", które niespiesznie planuje Parlament. W Polsce głos w sprawie PRISM (już w kilka dni po wybuchu afery) zabrał tylko Minister Administracji i Cyfryzacji, którego możliwości działania akurat w tym obszarze są bardzo ograniczone. Zupełnie inaczej do tematu podeszli Niemcy, być może dlatego, że tam kampania wyborcza już się rozpoczęła. Czy jest szansa na konkretne reakcje ze strony polskich władz? Próbujemy się tego dowiedzieć: 11 września chcemy o to zapytać premiera.