9 kwietnia na przejściach granicznych w państwach Unii Europejskiej zaczął działać System Informacyjny Schengen drugiej generacji – SIS II. Gromadzone są w nim informacje o osobach poszukiwanych, zaginionych oraz o kradzieżach. Unowocześniony system działa w oparciu o bardziej zaawansowane technologie i – co istotne – można do niego wprowadzać dane biometryczne.

Komisja Europejska zamierza utworzyć jedną z największych na świecie baz danych biometrycznych. Gromadzone w niej będą informacje o cudzoziemcach przekraczających granicę Unii. Jednak powód utworzenia tego systemu – zwalczanie nielegalnej migracji – nie uzasadnia tak dużej ingerencji w prawo do prywatności.

Parlament Europejski będzie musiał zdecydować, czy potrzebujemy kolejnego systemu informacyjnego. Tym razem chodzi o utworzenie dwóch ogromnych baz danych, gromadzących informacje o cudzoziemcach. Europejscy rzecznicy ochrony danych osobowych już teraz wyrazili swoje – bardzo krytyczne – zdanie na temat propozycji Komisji Europejskiej.

W kwietniu z satysfakcją przyjęliśmy, że Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (LIBE) odrzuciła kontrowersyjny projekt dyrektywy w sprawie przekazywania danych pasażerów linii lotniczych.

W Wielkiej Brytanii, gdzie – jak się szacuje – na 14 mieszkańców przypada 1 kamera CCTV, wprowadzono Kodeks dobrych praktyk monitoringu (Surveillance Camera Code of Practice). Choć skierowany jest jedynie do podmiotów publicznych, stanowi krok w kierunku ograniczenia nieuzasadnionego wykorzystywania monitoringu. Czy w Polsce musimy osiągnąć porównywalną liczbę kamer, by doczekać się jakiejkolwiek kompleksowej regulacji?