Ze smartfonów i innych urządzeń elektronicznych korzystają coraz młodsze dzieci, które spędzają w Internecie coraz więcej czasu. Zaniepokojeni rodzice szukają sposobów, by oderwać dzieci od tabletów, a gdy już z nich korzystają, żeby to był czas produktywny. Kwitną programy edukacji medialnej, szkoły doposażają pracownie komputerowe, ale rodzice wciąż czują się zagubieni. W odnalezieniu odpowiedzi na dręczące ich dylematy próbuje im pomóc Karolina Żelazowska w poradniku pt. Moje dziecko i ja w świecie nowych technologii.

Internet rozczarował tych, którzy szukali w nim odpowiedzi na kryzys demokracji, nierówności społeczne czy tabloidyzację mediów. Okazało się, że w sieci wcale nie jesteśmy lepszym społeczeństwem niż w „realu”, a gigantyczna i wciąż rosnąca podaż informacji ciągnie jej jakość w dół. Internet zdominowały usługi dostarczane przez globalne, działające dla zysku firmy, którym pola musiały ustąpić niekomercyjne społeczności, tworzone oddolnie przez zapaleńców z odpowiednią wiedzą techniczną. Na domiar złego większość firm projektujących cyfrowe usługi wybrała model, w którym za doświadczenie użytkownika płaci reklamodawca. To przypieczętowało nasz los: z obywateli i obywatelek cyfrowego świata zostaliśmy zredukowani do targetu reklamowego – cyfrowej biomasy, mielonej przez algorytmy na profile marketingowe.

Facebook, Google czy Amazon nadal mogłyby korzystać z wiedzy o ludziach, jaką zgromadziły, ale za cenę podzielenia się nią z konkurencją. Brzmi radykalnie? O to chodzi.

Banalne wcześniej twierdzenie o tym, że nie wyobrażamy sobie życia bez Internetu nabrało nowej mocy po niedawnych awariach największych platform internetowych: Google’a i Facebooka. Rola, jaką platformy internetowe pełnią w codziennym funkcjonowaniu milionów Europejczyków i Europejek, stała się jeszcze bardziej widoczna wraz z wybuchem pandemii koronawirusa i przeniesieniem online pracy, nauki, zakupów i życia społecznego. Ale na sile przybrały też problemy, które od lat wiążą się z rosnącą dominacją największych platform internetowych: naruszenia prywatności użytkowników i użytkowniczek, których dane przepływają między różnymi serwisami należącymi do jednej cyberkorporacji; prywatna cenzura; nieprzejrzyste zasady działania algorytmów i dostarczania personalizowanych treści.

15 grudnia Komisja Europejska ogłosiła wyczekiwany pakiet regulacji platform internetowych – Digital Services Act i Digital Markets Act – który ma te problemy rozwiązywać.Choć nowe regulacje dotykają najistotniejszych obszarów funkcjonowania platform, propozycje Komisji są dość zachowawcze i w wielu miejscach nie dość konkretne.

100-letnia historia edukacji medialnej, badania i teorie z nią związane, trudne pytania o zjawiska trapiące dzisiejszy Internet, dylematy związane ze współczesną rolą i odpowiedzialnością platform internetowych za treści czy konsekwencje rezygnacji z prywatności – tak bogaty przekrój tematyczny znajdziecie w Edukacji medialnej 3.0 autorstwa Grzegorza Ptaszka. To kompendium wiedzy nie tylko dla akademików ukazało się właśnie nakładem Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Fundacja Panoptykon jest patronem publikacji.