9 kwietnia na przejściach granicznych w państwach Unii Europejskiej zaczął działać System Informacyjny Schengen drugiej generacji – SIS II. Gromadzone są w nim informacje o osobach poszukiwanych, zaginionych oraz o kradzieżach. Unowocześniony system działa w oparciu o bardziej zaawansowane technologie i – co istotne – można do niego wprowadzać dane biometryczne.

Komisja Europejska zamierza utworzyć jedną z największych na świecie baz danych biometrycznych. Gromadzone w niej będą informacje o cudzoziemcach przekraczających granicę Unii. Jednak powód utworzenia tego systemu – zwalczanie nielegalnej migracji – nie uzasadnia tak dużej ingerencji w prawo do prywatności.

W zeszłym tygodniu Komisja Europejska zaprezentowała dwa projekty rozporządzeń dotyczące systemu wyjazdu i wyjazdu (Entry/Exit System, EES) oraz programu rejestrowania podróżnych (RTP, Registered Traveller Programme). Projekty te zostały przekazane do Parlamentu Europejskiego. Prace nad ich przyjęciem mają zakończyć się do końca 2018 roku.

Na ostatnim seminarium Panoptykon zajęliśmy się problemami, jakie dla nadzoru nad pracownikami sprawia dynamiczny rozwój coraz bardziej ingerencyjnych metod i technologii kontroli. Punktem wyjścia do dyskusji było pytanie, kiedy kontrola efektywności pracy może sama wymknąć się spod kontroli i przerodzić w naruszającą prywatność pracowników inwigilację. Odpowiedzi na to pytanie próbowali udzielić Maciej Chudkiewicz (Tygodnik Solidarność) i dr Mikołaj Lewicki (Instytut Socjologii UW).

Relacja filmowa z Seminarium

Parlament Europejski będzie musiał zdecydować, czy potrzebujemy kolejnego systemu informacyjnego. Tym razem chodzi o utworzenie dwóch ogromnych baz danych, gromadzących informacje o cudzoziemcach. Europejscy rzecznicy ochrony danych osobowych już teraz wyrazili swoje – bardzo krytyczne – zdanie na temat propozycji Komisji Europejskiej.