Polski rząd przed kilkoma laty – oczywiście pod hasłem dbałości o bezpieczeństwo najmłodszych – postanowił rozpowszechnić w polskich szkołach monitoring. Uruchomiono specjalny program (Monitoring wizyjny w szkołach i placówkach), w ramach którego w tysiącach szkolnych budynków zainstalowano po raz pierwszy kamery bądź rozbudowano istniejące już systemy monitoringu. Jednak o tym, by stworzyć jasne zasady postępowania za nagraniami i dostępu do nich już nie pomyślano. Dlatego można sądzić, że przypadek gimnazjum w Świeszynie ilustruje szerszy problem. Rodzice uczniów pewnego dnia zorientowali się, że wystarczyło wejść na stronę internetową szkoły i kliknąć na link do monitoringu, by otworzyć stronę, na której dyrektor szkoły pisze do nieokreślonego Krzyśka, w jaki sposób można podejrzeć monitoring. Opisana była tam instrukcja wejścia oraz podane hasło.

Nagranie z każdego spotkania lub narady obowiązkowo przekazywane wójtowi, a informacja o jego zorganizowaniu trzy dni wcześniej przesyłana gminie. To niestety nie marzenie zwolennika totalnej inwigilacji, a rzeczywistość gminy Lubasz (woj. wielkopolskie).

Fundacja Panoptykon wzięła udział w konsultacjach społecznych projektu ustawy o cudzoziemcach ogłoszonych przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Nowy akt prawny ma zastąpić ustawę z 2003 roku.

Równo rok temu zaczął działać Wizowy System Informacyjny (ang. Visa Information System, VIS). To system komputerowy, w którym zbierane są dane osób aplikujących o wizę do krajów strefy Schengen.

Dziennik The Guardian opublikował we wtorek wyniki badań przeprowadzonych w brytyjskich szkołach średnich przez organizację Big Brother Watch. Badanie dotyczyło wykorzystywania przez nie kamer przemysłowych.

Dane dostarczone przez ponad 2000 szkół w Anglii, Szkocji i Walii pokazują, że całkowita liczba zainstalowanych w nich kamer wynosi 47 806. Średnio daje to liczbę 24 urządzeń na każdą szkołę biorącą udział w badaniu oraz jedną kamerę na 38 uczniów.