Ujawnienie PRISM i innych programów inwigilacji wstrząsnęło europejską polityką i na chwilę zdominowało debatę publiczną. Takim wstrząsom zwykle towarzyszy ryzyko przeczekania: kiedy kurz opadnie, może się okazać, że nic się nie zmieniło...

5 czerwca 2013 r. dzięki Edwardowi Snowdenowi opinia publiczna na całym świecie dowiedziała się o masowej, prewencyjnej inwigilacji prowadzonej przez amerykańskie służby. Od roku każdy tydzień przynosi nowe informacje.

„Kryzys odpowiedzialności władzy” to tytuł raportu podsumowującego działania – czy raczej ich brak – rządów państw na całym ś

PRISM i inne programy nadzorcze realizowane przez amerykańskie służby, w szczególności FBI i NSA, nie są zawieszone w prawnej próżni.

Polityka już tak ma, że karmi się emocjami. Sama wiedza o problemie często nie wystarczy, żeby uczynić go politycznym. Natomiast emocje pomagają bardzo.