Fundacja Panoptykon wielokrotnie zajmowała się już tematem personalizacji kart miejskich. Ostatnio naszą uwagę zwrócił problem kart usług publicznych i polityka miast „zachęcających” do korzystania z nich.

Miejsca odosobnienia – więzienia, poprawczaki, izby wytrzeźwień czy szpitale psychiatryczne – ze swej istoty wiążą się ze zwiększonym nadzorem nad osobami w nich przebywającymi. Władza nad jednostką może być tam wyjątkowo dotkliwa.

Zazwyczaj oczekujemy, że to, co odbywa się za drzwiami gabinetu między pacjentem a lekarzem, zostaje tylko między nimi. Ma się to jednak nijak do rzeczywistości. W dobie cyfryzacji służby zdrowia nasze dane medyczne mogą być swobodnie wykorzystywane przez rożne osoby i podmioty, które niekoniecznie zajmują się naszym leczeniem, np. ubezpieczycieli czy pracodawców. Z drugiej strony zarządzanie skomplikowanym systemem ochrony zdrowia wymaga informacji. Czy więc stajemy przed alternatywą: albo zdrowie, albo prywatność?

Od początku tego roku w Warszawie obowiązuje tzw. Karta warszawiaka. Daje ona uprawienia m.in. do tańszych biletów miejskich.

Trybunał Konstytucyjny orzekł dzisiaj, że zasady tworzenia rejestrów medycznych przez ministra zdrowia są niezgodne z Konstytucją. Ten ważny wyrok jest wynikiem wniosku skierowanego przez Rzecznika Praw Obywatelskich. Na temat problemów związanych z rejestrami medycznymi wypowiadaliśmy się wielokrotnie. Teraz część z naszych zarzutów znalazła potwierdzenie.