Reforma ochrony danych osobowych to także dyrektywa policyjna, czyli tzw. brzydsza siostra RODO. Podczas gdy firmy i organizacje gorączkowo przygotowują się do wdrożenia nowego rozporządzenia, te organy państwa, które gromadzą dane o obywatelach w niejawny sposób, nierzadko posługując się kontrowersyjnymi metodami, mogą spać spokojnie. W ich świecie niewiele się zmieni, a jeśli się zmieni – to w kierunku jeszcze większej swobody działania i jeszcze mniejszej przejrzystości. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych przedstawiło wreszcie projekt regulujący zasady ochrony naszych danych w sektorze bezpieczeństwa. Niestety, jest on tak dziurawy, że ochrona prywatności stanie się tam wyjątkiem, a nie regułą. Jak do tego doszło i czym to grozi?

Bezrobocie jest trudnym wyzwaniem dla polityki państwowej. Jego ciągły wzrost w ostatnich latach (zgodnie z ostatnimi danymi stopa bezrobocia w Polsce wynosi 13,5%) negatywnie odbija się na życiu milionów obywateli i obywatelek.

Dla ochrony ważnego interesu gospodarczego mamy już odpowiednie przepisy w ustawie o ochronie informacji niejawnych: na informację, której upublicznienie może mu zagrozić, można nałożyć klauzulę tajności. Jeśli ustawodawca uważa, że dotychczasowe rozwiązanie nie wystarczy i chce jeszcze bardziej ograniczyć konstytucyjne prawo do informacji – powinien to bardzo starannie uzasadnić. Na wnioskodawcy ciąży obowiązek wykazania, że ograniczenie jest rozsądne, proporcjonalne i konieczne, by realizować istotną wartość konstytucyjną. (...) Konstytucja nie wymaga ograniczeń, jedynie je dopuszcza dla ochrony konkretnych wartości. I zastrzega, że nie mogą godzić w istotę samego prawa, w tym wypadku prawa do informacji.

Rząd skierował do Sejmu projekt o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci – tzw. „500+”. Wzięliśmy udział w konsultacjach projektu i zgłosiliśmy szereg krytycznych uwag. Wskazywaliśmy m.in.

Ministerstwo Zdrowia tworzy kolejny rejestr medyczny w oparciu o kontrowersyjną ustawę o systemie informacji w ochronie zdrowia.