Przepisy wspierające innowacje i chroniące przed nadużyciami – tak miała wyglądać unijna regulacja sztucznej inteligencji. Jednak propozycja przedstawiona przez Komisję Europejską 21 kwietnia nie odpowiada na najważniejsze wyzwania związane z rozwojem AI: nie stawia granic dla najbardziej ryzykownych zastosowań AI, nie umożliwia osobom poszkodowanym przez systemy AI dochodzenia swoich praw, nie rozwiązuje problemu czarnych skrzynek, a zamiast niezależnego nadzoru nad taką technologią proponuje pakiet biurokratycznych wymogów. Do tego wiele potencjalnie niebezpiecznych systemów w ogóle jej się wymyka. Przeanalizowaliśmy rozporządzenie o AI pod kątem postulatów, które sformułowaliśmy w czerwcu ubiegłego roku na początku prac nad regulacją.

Trudno uwierzyć, ale minęły już trzy lata: RODO jest bezpośrednio stosowane od 25 maja 2018 r. W Panoptykonie zaangażowani byliśmy w tworzenie nowego prawa, a od trzech lat często wykorzystujemy je w bataliach o wolność i prywatność. Na naszej stronie znajdziecie – bagatela! – 261 tekstów, które się do niego odwołują. Z perspektywy trzech lat co waszym zdaniem RODO zmieniło (na lepsze)?

Superwydajna, nieomylna, pozbawiona ludzkich uprzedzeń – świat oszalał na punkcie sztucznej inteligencji. Czy ten zachwyt jest uzasadniony? A może to zwykły marketingowy kit? Czy też – wręcz przeciwnie – rację mają ci, którzy twierdzą, że AI przejmie kontrolę nad naszym życiem? Rzeczywistość jest nieszczególnie sensacyjna: sztuczna inteligencja to narzędzie w rękach ludzi.

Zamiast realnego zewnętrznego nadzoru nad potencjalnie szkodliwym wykorzystaniem sztucznej inteligencji i narzędzi przejrzystości i kontroli dla ludzi poddanych ich działaniu checklista „do odhaczenia” – to najpoważniejsze zarzuty wobec zaprezentowanego w kwietniu przez Komisję Europejską projektu przepisów mających uregulować tę sferę technologiczną. Organizacje społeczne domagają się zmian w akcie o sztucznej inteligencji (AI Act), – które faktycznie postawią ludzi i ich prawa w centrum. Pod wspólnym stanowiskiem, które stworzyliśmy z naszą europejską siecią European Digital Rights, podpisało się 115 organizacji z całej Unii Europejskiej.

W styczniu trafiła do nas druga wersja kodeksu ochrony danych osobowych w marketingu bezpośrednim. Autorzy poważnie potraktowali zgłoszone uwagi i przygotowali bardzo konkretny i przydatny materiał, w którym znalazła się bogata lista trafnie dobranych przykładów dobrych i złych praktyk. Mniej powodów do zadowolenia będą mieć osoby prowadzące działalność, których kodeks nie chroni przed niechcianymi działaniami marketingowymi.