Prywatność zatracona (jak się ostatnio okazało, nawet bardziej niż przypuszczaliśmy) w cyfrowej dżungli zyskuje nowych obrońców.

Gdy cały świat obiegała informacja o amerykańskim programie PRISM, specjalny sprawozdawca ONZ ds. wolności wypowiedzi opublikował raport dotyczący współczesnego nadzoru. Dokument jasno wskazuje, że dzisiejszy nadzór stosowany przez państwa i prywatne podmioty jest wszechobecny i prowadzi do zagrożeń dla ochrony życia prywatnego, swobody wypowiedzi oraz innych podstawowych praw człowieka.

Na ostatnim seminarium Panoptykon zajęliśmy się problemami, jakie dla nadzoru nad pracownikami sprawia dynamiczny rozwój coraz bardziej ingerencyjnych metod i technologii kontroli. Punktem wyjścia do dyskusji było pytanie, kiedy kontrola efektywności pracy może sama wymknąć się spod kontroli i przerodzić w naruszającą prywatność pracowników inwigilację. Odpowiedzi na to pytanie próbowali udzielić Maciej Chudkiewicz (Tygodnik Solidarność) i dr Mikołaj Lewicki (Instytut Socjologii UW).

Relacja filmowa z Seminarium

„Naruszenie autonomii informacyjnej poprzez żądanie niekoniecznych, lecz wygodnych dla władzy publicznej informacji o jednostce, jest typowym dla czasów współczesnych instrumentem, po który władza publiczna chętnie sięga i dzięki któremu uzyskuje potwierdzenie swej pozycji wob

„To nieprawda, że stoimy przed wyborem: albo prywatność, albo bezpieczeństwo. Po pierwsze, podstawowe ludzkie prawa, takie jak prawo do prywatności, są ważne i powinny być przestrzegane niezależnie od okoliczności. Po drugie, nie ma też żadnych dowodów na to, że większy nadzór nad prywatnym życiem ludzi naprawdę zwiększa możliwości łapania terrorystów.” - prof. David Lyon w wywiadzie Adama Leszczyńskiego.