Jakiś czas temu przez media przetoczyła się dyskusja na temat systemu monitoringu, jaki zainstalowano w Mławie. Władze miasta oceniły, że nagrywanie obrazu ulic nie wystarczy do tego, by skutecznie dbać o bezpieczeństwo. Zainstalowano głośniki i mikrofony.

Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego ponownie rozpatrzył wniosek Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka z 1 czerwca 2009 roku o ujawnienie statystyk dotyczących podsłuchów i innych form kontroli operacyjnej i 24 sierpnia wydał decyzję odmowną. Jest to rezultatem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 listopada 2010 roku (sygn. akt II SAB/Wa 279/10), w którym sąd zobowiązał Szefa ABW do ponownego rozpatrzenia wniosku, wskazując jednocześnie, że informacje nim objęte mają status informacji publicznej.

Dziś Premier Donald Tusk spotkał się z organizacjami społecznymi, żeby przedyskutować najpilniejsze kwestie dotyczące przyszłości Internetu.

Próby ograniczenia możliwości funkcjonowania serwisu Wikileaks w Internecie podejmowane przez podmioty z sektora prywatnego, stały się w ostatnim czasie obiektem sporego zainteresowania mediów. Nazwa domeny Wikileaks (wikileaks.com) została usunięta przez EveryDNS.net (firma zarządzająca domenami), możliwość zbierania funduszy ograniczona przez firmy Paypal, Visa i Mastercard, a strona organizacji usunięta przez Amazon. Nasuwa się więc pytanie, kiedy odrzuciliśmy rządy prawa i zastąpiliśmy je doraźnym sądownictwem sprawowanym przez prywatne firmy? Jak to się stało, że prywatne podmioty mogą karać stronę internetową, wobec której nigdy nie zapadł wyrok skazujący?

Ponieważ ABW jest organem publicznym, dane o liczbie stosowanych przez nią podsłuchów są informacją publiczną.