19 marca rząd udostępnił aplikację „Kwarantanna domowa”. Narzędzie ma z jednej strony za zadanie odciążyć służby w weryfikowaniu, czy osoby, które powinny przebywać na kwarantannie, stosują się do ograniczeń. Z drugiej strony – jak wyjaśnia Ministerstwo Cyfryzacji – ma ułatwić obywatelom i obywatelkom odbywanie kwarantanny.

Po opublikowaniu aplikacji, którą w nadchodzących dniach będą instalować dziesiątki tysięcy osób objętych kwarantanną, zaczęły do nas docierać pytania o to, czy zaproponowane przez rząd narzędzie jest bezpieczne z punktu widzenia ochrony naszych danych. Stawiają je osoby, które nie chcą bojkotować państwa w jego wysiłkach na rzecz walki z epidemią, ale są zaniepokojone tym, że aplikacja zbiera dokładne dane o ich lokalizacji i dane biometryczne. W jakich celach te dane mogą być w przyszłości wykorzystane przez państwo? Czy zasilą bazy danych służb? A może posłużą do trenowania polskich algorytmów do rozpoznawania twarzy? [AKTUALIZACJA: od 1 kwietnia instalowanie aplikacji jest obowiązkowe]

W odpowiedzi na uwagi do projektu wprowadzenia obowiązkowych badań ginekologicznych dla kobiet, które Fundacja Panoptykon w koalicji z Fundacją Ekologia i Sztuka, Fundacją Feminoteka, Stowarzyszeniem KARAT i Stowarzyszeniem Same o Sobie S.O.S.

Od dłuższego już czasu mówiło się i pisało o pomyśle wprowadzenia obowiązkowych badań ginekologicznych dla zatrudnionych kobiet. Odpowiedzią na tę koncepcję były zarówno głosy krytyki, jak i poparcia ze strony rozmaitych środowisk i instytucji.

Ministerstwo Zdrowia przygotowało projekt zakładający włączenie cytologii i mammografii do obowiązkowych badań pracowniczych (pisaliśmy już o tym w tekście Obowiązkowe badania medyczne: chodzi o zdrowie i pieniądze. Więc w czym problem?).

„Rynek Zdrowia” donosi o wszczętej przez NIK (przy pomocy NFZ oraz ABW) kontroli badań klinicznych w Szpitalu Uniwersyteckim w Krakowie.