Ujawnienie przez portal WikiLeaks depesz amerykańskiej dyplomacji wywołało wiele kontrowersji. Stosunkowo największe emocje wzbudziły niepochlebne komentarze amerykańskich dyplomatów na temat światowych przywódców („Sarkozy jako nagi cesarz”, „Wladimir Putin – samiec alfa”), jednak obok informacji utrzymanych w konwencji skandalu i doniesień o życiu prywatnym światowych przywódców, pojawiły się także doniesienia o wykorzystywaniu przez amerykański Departament Stanu korpusu dyplomatycznego w celu zbierania danych o urzędnikach ONZ. Te doniesienia prowokują natomiast pytania o granice zbierania informacji w ramach działalności dyplomatycznej, która jak się wydaje czasem zakrawa o działalność wywiadowczą.

Agencje wywiadu, amerykańska NSA i brytyjska GCHQ, włamały się do największego producenta kart SIM i wykradły klucze szyfrujące pozwalające agencjom śledzić dane i podsłuchiwać dużą część komunikacji komórkowej na świecie. Gemalto, firma której zabezpieczenia złamano, działa w 85 krajach, dostarcza karty 450 operatorom i produkuje 2 mld kart SIM rocznie. Dostęp do kluczy kryptograficznych kart SIM umożliwia agencjom podsłuch oraz odszyfrowanie wcześniej przechwyconych komunikatów bez pozostawiania żadnych śladów, a tym samym – bez kontroli i konieczności uzyskania nakazów sądowych dla podsłuchów.

Brytyjskie służby wywiadu GCHQ (Government Communications Headquarters), blisko współpracujące z NSA (National Security Agency) w dziedzinie masowej inwigilacji, nie były tylko klientem amerykańskich technologii, ale tworzyły też własne narzędzia.

"Dyskurs na temat bezpieczeństwa oferuje racje przemawiające za wzmożeniem nadzoru, za którymi kryje się przekonanie, że wiemy, czym jest bezpieczeństwo.

Istotne wyzwania dla swobody wypowiedzi stwarzają dziś nie tylko ci tradycyjni publiczni cenzorzy, ale także ci prywatni, czyli dominujący w Internecie cybergiganci. Ci, którzy w praktyce kontrolują główne kanały obiegu treści oraz wymiany informacji: największe media społecznościowe i wyszukiwarki. To oni decydują o tym, co i jak rozchodzi się po sieci, a co z niej znika. Dzięki temu mają moc wpływania nie tylko na światopogląd poszczególnych osób, ale też na nastroje społeczne i wyniki wyborów.