Ostatnie posiedzenie Departamentu Propozycji poświęcone było "Warszawie pojutrze", czyli wizji miasta za 50 lat. Mimo tak postawionego tematu, bardzo wiele przedstawionych pomysłów odnosiło się tak naprawdę do przyszłości i do potrzeby zachowania jej części dla kolejnych pokoleń warszawiaków.

Media regularnie informują o możliwych zagrożeniach związanych z używaniem kart zbliżeniowych, Narodowy Bank Polski postanawia zbadać ich bezpieczeństwo, o podjęcie podobnych działań zwraca się również Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych (GIODO) do Komisji Nadzoru Finansowego. Praktyka coraz wyraźniej pokazuje, że rozwiązanie mające zapewnić wygodę i oszczędność czasu nie jest wolne od wad. I to wad na tyle poważnych, że przyjazna klientom technologia łatwo może stać się ich wrogiem...

Poruszanie się po mieście kosztuje, jednak koszty te liczone mogą być już nie tylko w pieniądzach, ale również w danych osobowych. W Warszawie wydanie spersonalizowanej karty miejskiej przez Zarząd Transportu Miejskiego wymaga podania konkretnych informacji, np.

9 kwietnia na przejściach granicznych w państwach Unii Europejskiej zaczął działać System Informacyjny Schengen drugiej generacji – SIS II. Gromadzone są w nim informacje o osobach poszukiwanych, zaginionych oraz o kradzieżach. Unowocześniony system działa w oparciu o bardziej zaawansowane technologie i – co istotne – można do niego wprowadzać dane biometryczne.

Komisja Europejska zamierza utworzyć jedną z największych na świecie baz danych biometrycznych. Gromadzone w niej będą informacje o cudzoziemcach przekraczających granicę Unii. Jednak powód utworzenia tego systemu – zwalczanie nielegalnej migracji – nie uzasadnia tak dużej ingerencji w prawo do prywatności.