16 lipca Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w głośnej sprawie Schrems II stwierdził, że Stany Zjednoczone nie gwarantują ochrony danych osobowych na takim poziomie, jakiego wymaga UE. A konkretnie nie gwarantuje jej „Tarcza prywatności” – umowa między Unią a Stanami, która od 2016 r. regulowała przekazywanie danych handlowych. Z momentem jej podważenia przez europejski Trybunał wszystkie firmy (nie tylko Facebook, którego dotyczyła skarga Maxa Schremsa) straciły łatwą podstawę przekazywania danych swoich klientów na serwery zlokalizowane w USA.

Fundacja Panoptykon wielokrotnie zajmowała się już tematem personalizacji kart miejskich. Ostatnio naszą uwagę zwrócił problem kart usług publicznych i polityka miast „zachęcających” do korzystania z nich.

W tym sezonie ogórkowym jednym z najgorętszych newsów było pojawienie się gry z pokemonami. Jak podaje BBC, w lipcu „Pokemon Go” było najbardziej wyszukiwanym hasłem w brytyjskim Internecie, zaraz po słowach „Brexit” i „porn”. W mediach pojawiały się komentarze, że gra prowadzi do wypadków drogowych, że ma zbawienny wpływ na kondycję fizyczną, że jest w zasadzie produktem międzynarodowego spisku, który ma zniewolić ludzkość (sic!). Zachęcony takimi doniesieniami postanowiłem przyjrzeć się bliżej temu fenomenowi i przede wszystkim sprawdzić, jak popularna aplikacja przetwarza dane o użytkownikach.