Rzecznik Praw Obywatelskich Irena Lipowicz ma wątpliwości, czy nowelizacja ustawy o dostępie do informacji publicznej dotycząca zasad powtórnego wykorzystania w sposób należyty uwzględnia ochronę prywatności obywateli.

Wyobraźmy sobie, że idziemy do lekarza, który decyduje, że powinniśmy wykonać badania krwi i skonsultować je ze specjalistą endokrynologiem. Nie wypisuje jednak skierowań nieczytelnym pismem, tylko wprowadza informacje do naszego profilu pacjenta w elektronicznym systemie informacji. Robimy zlecone badania, których wyników nie musimy odbierać, bo laboratorium wprowadza je do tego samego systemu, gdzie ma do nich dostęp endokrynolog. Ten może przejrzeć badania i jeśli są one prawidłowe, być może nawet nie musi przyjmować nas osobiście. Jeśli musi, możemy poprzez system wybrać, gdzie się udać, a przed wizytą dostaniemy maila z przypomnieniem. Wreszcie wystawiona recepta może być odebrana od razu w aptece, w której kupimy leki.

David Lyon jest profesorem socjologii oraz prawa na Uniwersytecie Queen's w Kanadzie. Obszar jego zainteresowań zawodowych stanowią nowe zjawiska społeczne zachodzące we współczesnym świecie. Przede wszystkim globalizacja, sekularyzacja oraz społeczeństwo nadzoru.

Problemem społeczeństwa nadzoru (ang. surveillance society) Lyon zajmuje się od 20 lat. Jako Dyrektor Centrum Studiów nad Nadzorem wspólnie z międzynarodowym zespołem analizuje i bada ten problem na wielu płaszczyznach. Po raz pierwszy pojęcie „surveillance society” zostało użyte przez Gary’ego T. Marxa, w artykule z 1985 - "The Surveillance Society: the threat of 1984-style techniques" w The Futurist.

Miejsca odosobnienia – więzienia, poprawczaki, izby wytrzeźwień czy szpitale psychiatryczne – ze swej istoty wiążą się ze zwiększonym nadzorem nad osobami w nich przebywającymi. Władza nad jednostką może być tam wyjątkowo dotkliwa.

Zazwyczaj oczekujemy, że to, co odbywa się za drzwiami gabinetu między pacjentem a lekarzem, zostaje tylko między nimi. Ma się to jednak nijak do rzeczywistości. W dobie cyfryzacji służby zdrowia nasze dane medyczne mogą być swobodnie wykorzystywane przez rożne osoby i podmioty, które niekoniecznie zajmują się naszym leczeniem, np. ubezpieczycieli czy pracodawców. Z drugiej strony zarządzanie skomplikowanym systemem ochrony zdrowia wymaga informacji. Czy więc stajemy przed alternatywą: albo zdrowie, albo prywatność?