Istotne wyzwania dla swobody wypowiedzi stwarzają dziś nie tylko ci tradycyjni publiczni cenzorzy, ale także ci prywatni, czyli dominujący w Internecie cybergiganci. Ci, którzy w praktyce kontrolują główne kanały obiegu treści oraz wymiany informacji: największe media społecznościowe i wyszukiwarki. To oni decydują o tym, co i jak rozchodzi się po sieci, a co z niej znika. Dzięki temu mają moc wpływania nie tylko na światopogląd poszczególnych osób, ale też na nastroje społeczne i wyniki wyborów.

Prywatność nie powinna być luksusem. To nie tylko nasze zdanie. To samo powiedział Sundar Pichai, szef Google'a, w wywiadzie dla New York Timesa. Niestety, to tylko słowa. W rzeczywistości Google pozwala, aby dane osób posiadających niskokosztowe telefony były stale wykorzystywane.

Wspólnie z ponad 50 innymi organizacjami apelujemy do Google'a o podjęcie niezbędnych kroków i naprawienie dziurawego ekosystemu. Ty też możesz dołączyć do tej akcji – podpisując petycję Privacy International.

Tym razem w ramach Seminarium Panoptykon postanowiliśmy przyjrzeć się bliżej temu, jak wygląda stosunek państwa i związanych z nim instytucji do ludzi biednych, naznaczonych piętnem społecznej marginalizacji i wykluczenia. W obliczu nowych propozycji związanych z opieką społeczną – jak koncepcja warszawskiego rejestru bezdomnych czy projekt nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie – konieczne wydaje się postawienie pytania o fundamenty, na jakich opiera się system pomocy społecznej: czy głęboko ingerujące w życie beneficjentów praktyki rzeczywiście odpowiadają ich realnym potrzebom?

Nagranie seminarium

Bezrobocie jest trudnym wyzwaniem dla polityki państwowej. Jego ciągły wzrost w ostatnich latach (zgodnie z ostatnimi danymi stopa bezrobocia w Polsce wynosi 13,5%) negatywnie odbija się na życiu milionów obywateli i obywatelek.

22 stycznia o 6:11 automatyczny system powiadomień YouTube’a poinformował Społeczną Inicjatywę Narkopolityki, że usunął z serwisu jeden z jej filmów – jako niezgodny z regulaminem. Automat dodał, że jeśli sytuacja się powtórzy, SIN nie będzie mogła przez tydzień publikować treści. Poradził też, żeby redaktorzy SIN zapoznali się z regulaminem i przejrzeli opublikowane treści pod względem tego, czy na pewno są z nim zgodne. Niestety, nie dał im na to zbyt wiele czasu, bo z kolejnego maila (również z 22 stycznia o 6:11) SIN dowiedziała się, że jej konto zostało „trwale usunięte z YouTube’a”. Domyślacie się pewnie, że odwołanie się od tej decyzji to nie była zwykła formalność…