Jesteś rodzicem? Pamiętasz świat bez Internetu w domowym komputerze, portali społecznościowych i smartfonów? Ba! Nawet bez komórek? Twoje dziecko – bez względu na to, czy ma lat 5 czy 15 – taką rzeczywistość zna tylko z opowieści, filmów i książek.

W „pozainternetowym” życiu na ogół nie mamy wątpliwości, czy rozmawiamy z jedną osobą, czy występujemy przed szerszym audytorium. W sieci nie jest to takie oczywiste: zazwyczaj nie widzimy osoby, do której kierujemy komunikat. Ani tych osób, do których trafia on po drodze.

Zaniepokojone nowym internetowym wyzwaniem szkoły wysyłają apele do rodziców, żeby nie pozwalali dzieciom oglądać serialu przeznaczonego dla dużo starszych odbiorców. Zamiast tego mogłyby rozsyłać poradnik Agnieszki E. Taper Twoje dziecko w sieci.

Łapka w górę, łapka w dół, klikanie „nie interesuje mnie to” i „nie polecaj kanału”, a nawet próby zostawiania fałszywych tropów, żeby zmylić algorytm – wszystko na nic. YouTube lepiej wie, jakie treści chcesz obejrzeć, i nie zmienia łatwo zdania pod wpływem twojego widzimisię. Eksperyment Mozilla Foundation potwierdza, że nie da się skutecznie wpłynąć na rekomendowane treści – ani za pomocą narzędzi udostępnianych przez Google, ani partyzanckimi sposobami użytkowników.

Wkrótce rozstrzygnie się, czy będziemy chronieni przed nadmiernym targetowaniem reklamy politycznej bazującym na informacjach o nas. W Unii Europejskiej trwają prace nad przepisami, które to uregulują. Wyjaśniamy, dlaczego ta ochrona jest ważna dla demokracji i co w tej sprawie może zrobić polski rząd.