Uprawnienia służb specjalnych nieustannie rosną – wystarczy przypomnieć ustawę inwigilacyjną i antyterrorystyczną czy choćby ostatnie zmiany związane z ustawą o VAT. Na tej „inflacji” najwięcej tracą ludzie spoza aparatu władzy: coraz bardziej narażeni na bezpodstawną i niepotrzebną inwigilację, a jednocześnie utrzymywani w nieświadomości tego, co się dzieje z ich danymi. Czy tę asymetrię informacyjną można choć trochę zniwelować? Od 2009 r. Panoptykon walczy o wprowadzenie w Polsce obowiązku informowania ludzi, którzy byli inwigilowani, o tym fakcie. Do tej pory słyszeliśmy krótkie: „Tego nie da się zrobić”. Aż nagle… projekt odpowiadający na ten właśnie problem trafił do Sejmu!

Już od 2014 r. staramy się uzyskać od PKP informacje dotyczące kamer na dworcach.

Banki wiedzą o nas dużo – znają naszą sytuację finansową i przyzwyczajenia konsumenckie, wiedzą gdzie byliśmy, dla kogo i za ile pracujemy. Są więc – obok ubezpieczycieli, operatorów telekomunikacyjnych czy instytucji służby zdrowia – najlepszą kopalnią wiedzy o każdym z nas.

Interesuje Cię, jak funkcjonują kamery miejskiego monitoringu w Twojej miejscowości? A może szczególnie te zainstalowane na terenie miejskiego basenu lub szkoły, do której chodzi Twoje dziecko? Takie informacje możesz uzyskać, wysyłając wniosek o informację publiczną. Zapytaj o kamery władze swojego miasta, zarząd dróg lub dyrektora publicznego basenu. Dowiedz się, jak długo przechowywane są nagrania z monitoringu, kto ma do nich dostęp, jaki jest cel działania kamer, czy bada się ich skuteczność, ile kosztuje utrzymanie systemu. Podpowiadamy, kogo i o co można pytać.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł dzisiaj, że dyrektywa w sprawie zatrzymywania danych telekomunikacyjnych jest nieważna.