Bezrobocie jest trudnym wyzwaniem dla polityki państwowej. Jego ciągły wzrost w ostatnich latach (zgodnie z ostatnimi danymi stopa bezrobocia w Polsce wynosi 13,5%) negatywnie odbija się na życiu milionów obywateli i obywatelek.

Młoda  kobieta trzyma tablet, na którym widnieje napis „Pomagamy pom@gać” – to materiał promujący projekt Empatia. Kobietą na zdjęciu jest aktorka Katarzyna Maciąg, zgodnie z informacjami prasowymi „ambasadorka” projektu.

Tym razem w ramach Seminarium Panoptykon postanowiliśmy przyjrzeć się bliżej temu, jak wygląda stosunek państwa i związanych z nim instytucji do ludzi biednych, naznaczonych piętnem społecznej marginalizacji i wykluczenia. W obliczu nowych propozycji związanych z opieką społeczną – jak koncepcja warszawskiego rejestru bezdomnych czy projekt nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie – konieczne wydaje się postawienie pytania o fundamenty, na jakich opiera się system pomocy społecznej: czy głęboko ingerujące w życie beneficjentów praktyki rzeczywiście odpowiadają ich realnym potrzebom?

Nagranie seminarium

Warszawski ratusz ogłosił konsultacje społeczne w sprawie rekrutacji do przedszkoli.

W marcu br. Sejm uchwalił ustawę pozwalającą na profilowanie pomocy dla osób bezrobotnych. Od początku Fundacja Panoptykon krytycznie oceniała pomysł resortu pracy. Projektowi zarzucaliśmy niekonstytucyjność, brak przejrzystości oraz dyskryminacyjny charakter. Jednym z podstawowych problemów, na jakie zwracaliśmy uwagę, był brak jasności co do tego, na podstawie jakich informacji bezrobotni będą przydzielani do poszczególnych profili. Zapowiadano, że kwestionariusz z pytaniami zadawanymi w trakcie procesu profilowania nie będzie upubliczniany. Jednak udało nam się go uzyskać dzięki wnioskowi o udostępnienie informacji publicznej. Publikujemy go na naszej stronie. AKTUALIZACJA: Od 2019 r. urzędy pracy nie profilują już pomocy dla osób bezrobotnych w oparciu o dyskryminujący kwestionariusz.