W 2013 r. gazety „The Guardian” i „The Washington Post” ujawniły informacje o programach masowej inwigilacji stosowanych przez rząd USA. Od tego czasu tematem poważnie zajęły się liczne organizacje pozarządowe oraz instytucje broniące praw człowieka. W nowym raporcie Grupa Robocza art. 29 analizuje, w jaki sposób nadzór w komunikacji elektronicznej wpływa na zakres ochrony praw człowieka.

Ani prawo, ani decyzje polityczne nie zmieniają się pod wpływem jednego bodźca, nawet bardzo mocnego. To nie bilard – raczej przeciąganie wielu splątanych lin w różnych kierunkach.

Czy mamy prawo do informacji o tym, z kim współpracują nasze służby specjalne? Organizacje pozarządowe (m.in.

Europejscy politycy dokonali swoistego powrotu do przeszłości – debata publiczna przypomina tę z początku XXI w. Polityczne reakcje na zamachy terrorystyczne we Francji, przypominają dokładnie to, co w 2001 r. mówił George W. Bush, proponując ustawodawstwo ograniczające prawa człowieka. Przewodniczący Rady Europejskiej Donald Tusk już zapowiedział przyspieszenie prac nad system gromadzenia danych PNR, czyli informacji o pasażerach linii lotniczych. Czy jednak masowy nadzór jest dobrą odpowiedzią na tak skomplikowany problem jak terroryzm?

Notoryczne wycieki z baz danych firm, które uchodzą za technologicznych liderów; postępująca integracja kolejnych usług; agresywny marketing z wykorzystaniem naszej lokalizacji czy prywatnych zdjęć; regulaminy zmieniające się szybciej niż jesteśmy je w stanie ze zrozumieniem p