Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił dzisiaj naszą skargę na decyzję Służby Kontrwywiadu Wojskowego o odmowie udostępnienia informacji publicznej. Nasz wniosek dotyczył tego, jak często służba sięgała po billingi i inne dane telekomunikacyjne w 2013 r. Sąd i SKW uważają, że ujawnienie dziś tych danych spowoduje niebezpieczeństwo dla Polski.

Jako przedstawiciele organizacji czasem możecie stać się przedmiotem lub uczestnikiem czynności prowadzonych przez służby. W takiej sytuacji Waszym celem powinno być dążenie do wyjaśnienia sytuacji oraz utrzymanie sprawnego działania organizacji. W tym odcinku Poradnika BINGO zajmiemy się dwoma scenariuszami działania służb: jawnym, np. gdy funkcjonariusze zapukają do drzwi Waszego biura lub gdy otrzymacie pismo wzywające do złożenia wyjaśnień lub wydania sprzętu, i niejawnym. W tym drugim przypadku, jeśli funkcjonariusze nie wykryją nieprawidłowości i nie postawią Wam zarzutów, być może nigdy się nie dowiecie, że w ogóle się Wami interesowali.

15 stycznia minął rok od przyjęcia tzw. ustawy inwigilacyjnej. W teorii nowe przepisy miały realizować wyrok Trybunału Konstytucyjnego, który w 2014 r. nakazał wprowadzenie niezależnej kontroli nad pobieraniem danych telekomunikacyjnych przez policję i inne służby. Jednak ustawa inwigilacyjna nie tylko nie rozwiązała starego problemu braku kontroli nad działaniami służb, ale też stworzyła nowe, ułatwiając im dostęp do danych internetowych i zmniejszając przejrzystość. Fundacja Panoptykon opublikowała dziś raport podsumowujący rok obowiązywania ustawy.

Z dokumentów dołączonych do książki Gleena Grenwalda „Snowden. Nigdzie się nie ukryjesz” wynika, że polskie służby przekazywały Amerykanom dane w ramach programów ORANGECRUSH lub OAKSTAR.