wolność słowa

Portale społecznościowe stały się dla użytkowników sieci kluczowymi pośrednikami w dostępie do informacji. Warto pamiętać jednak, że obiegiem tych informacji w dużej mierze sterują dziś firmy internetowe. To one decydują o blokowaniu i filtrowaniu treści, które udostępniasz, wykorzystując stworzoną przez nie infrastrukturę. Niestety, szczegółowe kryteria i procedury, którymi w tym zakresie kierują się cyberkorporacje, są często niedostępne lub co najmniej nieprzejrzyste dla użytkowników. Trochę więcej światła na zasady moderacji treści w mediach społecznościowych rzuca niedawna publikacja dziennika „The Guardian”. Ujawnia ona wewnętrzne wytyczne stworzone dla pracowników Facebooka, dzięki którym po raz pierwszy możemy przyjrzeć się bliżej kulisom pracy moderatorów tego serwisu.

W zeszłym tygodniu opublikowaliśmy nasze uwagi dotyczące pomysłu blokowania stron internetowych przewidzianego w projekcie nowelizacji ustawy hazardowej. Resort finansów wprowadził poprawki, które łagodzą najbardziej restrykcyjne propozycje. Blokowanie jednak wciąż wzbudza zastrzeżenia ze względu na zagrożenie cenzurą prewencyjną w sieci.

Ministerstwo Finansów opublikowało projekt ustawy, który umożliwi blokowanie stron internetowych oferujących nielegalny hazard polskim użytkownikom. Rozwiązanie to opiera się na utworzeniu specjalnego Rejestru Niedozwolonych Stron. Rejestr ten ma być prowadzony przez resort finansów – wpisywane zaś do niego będą „adresy elektroniczne pozwalające na identyfikację stron internetowych lub innych usług zawierających treści umożliwiające urządzanie gier hazardowych bez zezwolenia udzielonego zgodnie z przepisami ustawy”. Na poziomie technicznym za blokowanie dostępu do określonych stron mają odpowiadać firmy oferujące usługi telekomunikacyjne. Z kolei decyzję o wpisaniu do rejestru ma podejmować Minister Finansów. Procedura ta ma odbywać się przy jedynie minimalnej kontroli sądu – Sąd Okręgowy w Warszawie będzie dostawał raz na pół roku sprawozdanie dotyczące blokowanych stron.

Manifestacje są węzłowym elementem demokracji, wentylem bezpieczeństwa, przez który uchodzi obywatelskie niezadowolenie. Możliwość zgłaszania demonstracji w ostatniej chwili (tzw. zgromadzenia spontaniczne), odwołania się od zakazującej manifestacji decyzji miasta czy wreszcie odpowiedzialność organizatora za działania uczestników marszu – to szczegółowe, ale niezwykle istotne dla debaty publicznej (której częścią są demonstracje) problemy prawne. Do tego zbioru od lat włączane są propozycje dotyczące możliwości anonimowego udziału w demonstracjach. Pod pozorem troski o bezpieczeństwo, uderzają w fundamentalny element wolności zgromadzeń: prawo do zasłonięcia twarzy. Tego wątku nie zabrakło również w projekcie przygotowanym przez Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji.