Unia idzie na wojnę z terroryzmem, zapominając o obywatelach

Artykuł
29.11.2016
2 min. czytania
Tekst
Image
element dekoracyjny

Europa coraz mocniej odczuwa zagrożenie terrorystyczne, co w bezpośredni sposób przekłada się na polityczną agendę. Unia Europejska uznała, że w walce z terroryzmem nie może tak zupełnie polegać na działaniach poszczególnych państw i potrzebuje wspólnego podejścia. Po zaledwie 10 miesiącach prac wszystkie instytucje wydają się być gotowe do przyjęcia dyrektywy antyterrorystycznej. W ubiegłym tygodniu zakończył się tzw. trialog, czyli negocjacje pomiędzy przedstawicielami Parlamentu Europejskiego, Rady Unii Europejskiej i Komisji Europejskiej. Przyjęty przez nie kompromis ma być poddany pod głosowanie w Komitecie Stałych Przedstawicieli Państw Członkowskich (COREPER) już 30 listopada. Wynik tego głosowania wydaje się być przesądzony: Unia Europejska wejdzie w 2017 rok ze wspólną strategią walki z terroryzmem.

Sam pomysł lepszego skoordynowania podejścia do wspólnego i transgranicznego problemu trudno krytykować. Problemy zaczynają się na poziomie konkretnych działań, które dyrektywa antyterrorystyczna „podpowiada” państwom członkowskim, jednocześnie nie dbając o ich sensowne i bezpieczne (dla obywateli) wdrożenie. W treści dyrektywy znajdziemy szereg zaleceń, które państwa członkowskie powinny wdrożyć w swojej polityce walki z terroryzmem. Wiele z nich ma na celu zapobieganie i utrudnienie działalności terrorystycznej: począwszy od monitorowania przepływów finansowych i osób podróżujących do krajów, w których działają organizacje terrorystyczne, aż po monitorowanie aktywności radykalnych grup w internecie oraz blokowanie treści, które mogą podżegać do aktów przemocy.

W jaki sposób takie zalecenia mogą zostać wdrożone w poszczególnych krajach? O ten poziom Unia Europejska już się nie troszczy. Nie znajdziemy w dyrektywie twardych, konkretnych gwarancji, które chroniłyby ludzi przed inwigilacją czy dyskryminującym traktowaniem w ramach zataczających coraz szersze kręgi antyterrorystycznych „działań prewencyjnych”. To właśnie w tym braku organizacje broniące praw człowieka widzą fundamentalny problem i poważne niebezpieczeństwo. Niestety, w obecnym politycznym klimacie trudno liczyć na to, że przedstawiciele rządów wsłuchają się w tę krytykę i sami podniosą sobie poprzeczkę. Taka incjatywa powinna była wyjść z Komisji Europejskiej lub Parlamentu. 

Polecamy:

Zbiór dokumentów i uwagi opracowane przez koalicję European Digital Rights
Wywiad Sylwii Czubkowskiej z Katarzyną Szymielewicz z Fundacji Panoptykon w Dzienniku Gazecie Prawnej

Newsletter

Otrzymuj informacje o działalności Fundacji

Administratorem twoich danych jest Fundacja Panoptykon. Więcej informacji o tym, jak przetwarzamy dane osób subskrybujących newsletter, znajdziesz w naszej Polityce prywatności.