Po sprawie ACTA porozumienia o wolnym handlu między UE i USA nie mają dobrej prasy. I słusznie. O ile w samym wolnym przepływie dóbr i usług nie ma nic złego, porozumienia handlowe negocjowane w poufnym trybie sprzyjają niejasnym transakcjom, na których biznes zwykle korzysta bardziej niż obywatele. Dlatego ci ostatni burzą się na samą myśl o kolejnych negocjacjach, w których stawką mogłyby być ich prawa podstawowe. Już niedługo przekonamy się, czy Komisja Europejska wyciągnęła wnioski z ACTA: 8 lipca rozpoczynają się negocjacje Transatlantyckiego Porozumienia o Handlu i Inwestycjach (Transatlantic Trade and Investment Partnership).

Rząd USA rozpoczął kolejną krucjatę przeciwko naruszeniom monopolu prawnoautorskiego amerykańskich firm.

W walce z ACTA wkroczyliśmy na ostatnią prostą. Przed nami jeszcze tylko jedno, rozstrzygające głosowanie w Strasburgu. Już jutro Parlament Europejski zadecyduje o dalszych losach umowy, która wzbudziła kontrowersje niespotykane w historii unijnej polityki zagranicznej.

Redakcji Kultury Liberalnej udało się zorganizować pierwszą publiczną debatę na temat ACTA, w trakcie której powiedziano coś więcej, niż uproszczenia i frazesy. Najwyraźniej czas już dojrzał do tego, żeby rozmawiać w sposób głębszy i bardziej uporządkowany. Nareszcie nikt już nie pytał o treść ACTA. Rozmawialiśmy o specyfice ruchu protestujących w sieci i na ulicach; o konsultacjach społecznych, które pomijają obywateli; o tym, co ACTA znaczy dla polskiego Internetu, jakie reprezentuje wartości; o sensie i bezsensie prawa własności intelektualnej; o tym, co dalej "po ACTA".