Już w poniedziałek, 21 października, okaże się, czy mamy szansę na mocne, odporne na rozwój technologii i takie same dla wszystkich graczy standardy ochrony prywatności w Unii Europejskiej.

Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (LIBE) Parlamentu Europejskiego przegłosowała nową wizję przepisów o ochronie danych osobowych, które mają obowiązywać bezpośrednio w całej UE.

Jakie intencje miała Rada Europejska, nie wyznaczając, wbrew oczekiwaniom, konkretnej daty zakończenia prac nad reformą przepisów o ochronie danych osobowych? I co to ma wspólnego z ostatnimi doniesieniami o inwigilacji czołowych europejskich polityków?

Nie jest dobrze, jeśli pierwszą reakcją władzy na to, że przestaje sobie radzić z obywatelami, jest myśl: ograniczmy ich prawa, może się uspokoją. A właśnie taka logika zagościła na dobre w polskiej debacie politycznej: od trzech lat automatyczną reakcją na uliczne burdy jest propozycja ograniczenia prawa pokojowych zgromadzeń, szczególnie zakaz zasłaniania twarzy, który ma ułatwić identyfikowanie sprawców wykroczeń. W odpowiedzi na zaostrzający się problem mowy nienawiści w Internecie natychmiast pojawiły się postulaty ograniczenia anonimowości, tym razem nie na ulicy, ale w sieci. Mamy problem z egzekwowaniem prawa autorskiego? Nakażmy pośrednikom internetowym kontrolowanie i cenzurowanie wszystkich użytkowników. Przykłady można mnożyć.

Najwyższa Izba Kontroli opublikowała od dawna zapowiadany raport z kontroli służb i innych organów uprawnionych do sięgania po nasze billingi.