W grudniu 2013 r. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych ogłosiło projekt założeń ustawy o monitoringu wizyjnym. Wzięte przez ministra Sienkiewicza na sztandary „ograniczenie monitoringowej wolnej amerykanki” początkowo wywołało entuzjazm.

Rażąca dysproporcja między zasadami prowadzenia monitoringu w przestrzeni otwartej (np. na ulicy) i w przestrzeni zamkniętej przeznaczonej do użytku publicznego (np.

W oficjalnej korespondencji z kwietnia 2014 r. PKP Intercity poinformowało Fundację, że w niektórych ze swoich pociągów nagrywa zarówno obraz, jak i dźwięk.

Technologie, takie jak biometryczne rozpoznawanie twarzy, pozbawiają nas podstawowych praw: prywatności rozmowy z przyjaciółmi i rodziną, wolności demonstrowania w obronie planety i praw kobiet, aktywności społecznej i politycznej, odwiedzenia kościoła czy spotkania związku zawodowego bez wiedzy osób postronnych, czy wreszcie chodzenia bez celu bez narażania się na podejrzenia.

Ministerstwo Spraw Wewnętrznych opublikowało wczoraj długo oczekiwaną nową wersję projektu założeń ustawy o monitoringu wizyjnym.