Niemiecki „Der Spiegel” opublikował opracowanie kolejnej partii dokumentów dostarczonych przez Edwarda Snowdena. Na bazie ponad 3600 stron dziennikarze i eksperci ds. bezpieczeństwa, m.in. Laura Poitres i Jacob Appelbaum, opisują, jak NSA przygotowuje się do wykorzystywania Internetu w przyszłych konfliktach międzynarodowych (przykład takiej interwencji można już było obserwować w Iranie, gdzie USA i Izrael, wykorzystując komputerowego robaka, doprowadziły do awarii reaktorów w elektrowniach atomowych).

Kto zmusi amerykańskie firmy do przestrzegania europejskich standardów ochrony danych osobowych? Dlaczego – mimo trzech lat intensywnych prac – Unia Europejska nadal nie przyjęła zapowiadanych przepisów chroniących nasze dane przed rabunkową eksploatacją? Czy w imię walki z terroryzmem powinniśmy tworzyć ogólnoeuropejskie systemy przetwarzania danych (np. PNR)? Czy po zamachu na „Charlie Hebdo” obowiązkowa retencja danych telekomunikacyjnych znów będzie obowiązywać na poziomie UE?

Fundacja Panoptykon próbowała zweryfikować informacje ujawnione przez Edwarda Snowdena, które sugerują, że Polska współpracowała z z amerykańską Agencją Bezpieczeństwa Narodowego w ramach programów Oakstar i Orangecrush oraz partnerstwa Buffalogreen. W trybie dostępu do informacji publicznej zapytaliśmy ABW, czy taka współpraca miała miejsce. Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego odmówiła udzielenia nam odpowiedzi, a 14 stycznia sąd oddalił naszą skargę na decyzje ABW. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał argument, że ujawnienie tej informacji utrudni ABW realizację jej ustawowych zadań.

Styczeń to miesiąc, w którym odbywa się największa europejska konferencja poświęcona ochronie prywatności w dobie komunikacji elektronicznej. Przez trzy dni (w tym roku od 21 do 23 stycznia) pod hasłem „Komputery, Prywatność, Ochrona Danych” odbywają się liczne dyskusje i debaty z udziałem naukowców, praktyków, aktywistów, decydentów politycznych i przedstawicieli biznesu z całego świata. Przedstawiciele Fundacji Panoptykon, jak co roku, również biorą udział w tych spotkaniach.

W 2012 r. Google przekazał władzom USA treść e-maili (nawet tych niewysłanych), kalendarzy, danych kontaktowych i informacji powiązanych z kontami trzech współpracowników serwisu Wikileaks. Firma przyznała się do tego po dwóch latach. Z dokumentów ujawnionych przez Google można wyczytać m.in., jakie oskarżenia wobec Juliana Assange przygotowywały amerykańskie władze.