Dziś do Warszawy jako gość honorowy przyjechał Prezydent Stanów Zjednoczonych Barack Obama. Wizyta jego i 40 innych głów państw jest częścią obchodów 25-lecia pierwszych polskich wolnych wyborów. Do zdobyczy wolnościowych przemian 1989 roku należała wolność od bycia podsłuchiwanym, inwigilowanym i profilowanym przez państwo. Pod hasłem „Inwigilacja to nie wolność” chcemy zwrócić uwagę prezydentowi Obamie i pozostałym gościom obchodów, że nie możemy świętować razem z nimi.

Informowaliśmy ostatnio o niepokojącej ewolucji orzecznictwa polskich sądów administracyjnych, coraz mniej skorych do projawnościowej wykładni przepisów o dostępie do informacji publicznej. Warto przypomnieć najnowszy przykład tego zjawiska: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (WSA) oddalił skargę Fundacji Panoptykon na decyzję szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, uznając tym samym prawo ABW do zatajania informacji o wykorzystaniu nowych uprawnień do inwigilacji, wprowadzonych tzw. ustawą antyterrorystyczną. Sąd argumentował swoją decyzję o ograniczeniu prawa obywateli do informacji „stanem niewypowiedzianej, ale rzeczywistej wojny terroryzmu z całym światem demokratycznym, fala zamachów terrorystycznych nękająca państwa zachodnie Unii Europejskiej i otwarta wojna terrorystyczna tzw. »państwa islamskiego« z całą cywilizacją demokratyczną”. Krytykowaliśmy publicystyczny, nacechowany emocjami ton uzasadnienia.

Za nami Freedom Not Fear Day. Z tej okazji Panoptykon po raz kolejny zaprosił do rozmowy o strachach, które nawiedzają nas od czasów zamachów 11 września.

14 listopada 2015 r. po zamachach na Paryż i Saint Denis wprowadzono we Francji stan wyjątkowy (fr. état d’urgence). 1 listopada 2017 r. – po niemal dwóch latach – stan wyjątkowy się zakończył. Ale czy to koniec antyterrorystycznej sagi?

Unia Europejska zbliżyła się o krok do przyjęcia dyrektywy antyterrorystycznej – dziś zajmuje się nią Komitet Stałych Przedstawicieli Państw Członkowskich (COREPER). Treść dyrektywy, w szczególności jej niejednoznaczny język oraz brak konkretnych gwarancji dla obywali, budzi nasze wątpliwości. Niewiele wskazuje na to, by unijne instytucje wprowadził jakiekolwiek zmiany w treści dyrektywy przed jej ostatecznym przyjęciem, dlatego też to państwa członkowskie będą musiały się zmierzyć z wdrożeniem jej z poszanowaniem gwarancji dla obywateli.