Batman, Skrzat i Muminek – między innymi takimi pseudonimami zostali obdarzeni pacjenci jednej z przychodni. Nie, to nie nowy wymóg prawny, a jedynie nadgorliwość albo zagubienie zarządzających tą placówką. Lista RODO-absurdów w służbie zdrowia niebezpiecznie się wydłuża, podczas gdy prywatność pacjentów zasługuje na poważne traktowanie. Fundacja Panoptykon przyjrzała się wyzwaniom związanym z ochroną danych osobowych, ujawnionym podczas zmagań polskiej służby zdrowia z RODO.

Do końca tego roku ma ruszyć Internetowe konto pacjenta – program pozwalający na dostęp pacjentów do informacji o swojej historii zdrowia. Korzystanie z aplikacji nie ma być obligatoryjne. Jednocześnie wszystko wskazuje na to, że posłowie przesuną obowiązek wprowadzenia elektronicznej dokumentacji medycznej do 2017 roku. Rewolucja informatyczna w ochronie zdrowia zostaje więc odroczona, jednak pytania o ochronę prywatności pacjentów pozostają jak najbardziej aktualne.
 

Dwa lata temu świat obiegła informacja o tym, że ateńska policja prowadzi zakrojoną na szeroką skalę akcję aresztowań prostytutek. Wszystkie kobiety miały być zarażone wirusem HIV.

Miejsca odosobnienia – więzienia, poprawczaki, izby wytrzeźwień czy szpitale psychiatryczne – ze swej istoty wiążą się ze zwiększonym nadzorem nad osobami w nich przebywającymi. Władza nad jednostką może być tam wyjątkowo dotkliwa.

Zazwyczaj oczekujemy, że to, co odbywa się za drzwiami gabinetu między pacjentem a lekarzem, zostaje tylko między nimi. Ma się to jednak nijak do rzeczywistości. W dobie cyfryzacji służby zdrowia nasze dane medyczne mogą być swobodnie wykorzystywane przez rożne osoby i podmioty, które niekoniecznie zajmują się naszym leczeniem, np. ubezpieczycieli czy pracodawców. Z drugiej strony zarządzanie skomplikowanym systemem ochrony zdrowia wymaga informacji. Czy więc stajemy przed alternatywą: albo zdrowie, albo prywatność?