Tydzień temu, nawiązując do publikacji polskiego wydania „Broni matematycznej zagłady” Cathy O’Neil, poprosiliśmy Was o przesłanie (niekoniecznie Waszych) historii, w których ważną rolę graja algorytmy. Publikujemy historie, które przesłał nam pan Jakub Chabik. Jeśli zburzą one Wasz spokój, to dobrze – taki był nasz cel. Nawet jeśli ich nie dostrzegamy, bo przez większość czasu dyskretnie działają w tle, to algorytmy realnie wpływają na nasze życie. Ten wpływ nie musi, ale może się okazać bardzo problematyczny. Czasem to będą błędnie wyciągnięte wnioski na nasz temat spowodowane różnicą w zapisie danych (jak u pana Jakuba), czasem – celowe wykluczenie, oparte o stereotypy lub krzywdzące schematy „zaszyte” w procesach decyzyjnych (jak w świadczeniu pomocy osobom bezrobotnym – takie historie przeczytacie w komentarzach pod tekstem o profilowaniu bezrobotnych).

Nierówności, a nie prywatność – tak chyba najlepiej można streścić książkę Cathy O’Neil pt. Broń matematycznej zagłady. W świecie „po Snowdenie” chyba zbyt często myślimy o tym, że odległe służby inwigilują nas i oglądają nasze nagie fotki. Tymczasem to, co już teraz robią maszyny i komputery, to wprowadzanie systematycznych podziałów na lepszych i gorszych oraz formalizowanie wielu społecznych nierówności.

Od ponad trzech lat próbujemy uzyskać od Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego informację o tym, czy współpracowała z amerykańską Agencją Bezpieczeństwa Narodowego (NSA) w ramach programów masowej inwigilacji, o których poinformował w 2013 r. amerykański sygnalista Edward Snowden. I choć moglibyśmy spędzić w sądach kolejne trzy lata, tym razem postanowiliśmy odpuścić.

Na mocy ustawy antyterrorystycznej rejestracja kart prepaid stała się obowiązkowa. Wielokrotnie krytykowaliśmy pomysł, zarówno przed jego wprowadzeniem, jak i po nim. 1 lutego 2017 r. wszystkie karty SIM, które nie zostały zarejestrowane, wygasły. Czy obowiązek spełnił oczekiwania jego autorów, a także branży i obywateli? Panoptykon sprawdził, jak rejestracja prepaidów przebiegła w praktyce – a uzyskane dane są mniej niż jednoznaczne.

W ostatnich tygodniach jak Polska długa i szeroka tysiące ludzi zastanawiają się, czy niedługo ich sytuacja finansowa stanie się informacją dostępną w Internecie dla każdego. Problem pojawił się wraz z ogłoszeniem projektu ustawy jawności publicznego, w ramach którego zaplanowano powszechną lustrację majątkową. Chociaż już teraz wiele osób składa oświadczenia majątkowe, to dostajemy sygnały od zaniepokojonych pracowników sektora publicznego, którzy nie chcą, żeby informacje o ich stanie majątkowym były publikowane w Internecie. Czy ich obawy są uzasadnione? Z pewnością, chociaż odpowiedź na pytanie: kto i czego ma się bać, nie jest taka prosta. Dlatego zebraliśmy odpowiedzi na 5 najczęstszych pytań o oświadczenia majątkowe.