Co roku kilkadziesiąt tysięcy migrantów ryzykuje swoje życie, płynąc na przepełnionych, drewnianych łodziach ku południowym wybrzeżom Europy. Podróż taka jest bardzo niebezpieczna – wiele osób nigdy nie dociera do celu. Południowe granice Unii Europejskiej stały się swoistą plamą na honorze Europy. Dlatego Agencja Praw Podstawowych UE (Fundamental Rights Agency, FRA) postanowiła zbadać związane z nimi problemy i przedstawić swoje rekomendacje. Granice Strefy Schengen przekracza ponad 100 mln osób rocznie. Ok 10% z nich dociera do Europy drogą morską. Często są to imigranci z krajów afrykańskich – szmuglowani na łodziach niedostosowanych do dalekich podróży morskich. W 2011 roku, w związku z wydarzeniami Arabskiej Wiosny, liczba tak podróżujących osób wzrosła do ponad 70 tys. Szacunki wskazują, że aż około 1,5 tys. z nich zginęło. W związku z tym FRA przedstawiła raport opisujący warunki panujące na południowych granicach UE.

Mało co wywołuje tak duży społeczny sprzeciw, jak przestępstwa wobec dzieci – szczególnie te o charakterze seksualnym. Chęć przeciwdziałania im jest jedną z rzeczy, które łączą ponad społecznymi i politycznymi podziałami. Ale czy stanowi ona wystarczającą podstawę do tego, by wprowadzać rozwiązania, które prawdopodobnie nie wyeliminują żadnego problemu, za to mogą stworzyć wiele nowych zagrożeń? Mowa o rejestrze przestępców seksualnych – sztandarowym pomyśle Ministerstwa Sprawiedliwości.

Cztery miesiące temu Ministerstwo Finansów przedstawiło kontrowersyjny projekt ustawy, która przewiduje utworzenie specjalnej spółki przygotowującej narzędzia służące „namierzaniu” naruszeń podatkowych. Projekt został już przyjęty przez Sejm, teraz zajmować się nim będą senatorowie. Budzi on sporo wątpliwości – nie tylko Fundacji Panoptykon, ale też np. Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych czy Biura Legislacyjnego Senatu.

Projekt Emp@tia miał wprowadzić nowe rozwiązania technologiczne i zrewolucjonizować pomoc społeczną w Polsce. Jednak – jak wskazuje kontrola Najwyżej Izby Kontroli (NIK) – nie spełnił on pokładanych w nim nadziei. Na marginesie problemów z efektywnością i zarządzaniem pojawiają się również zastrzeżenia dotyczące ochrony danych osobowych.

O grozie, jaką powinna wywoływać świadomość ciągłego nadzoru; o trudnym do przewidzenia życiu obiektów artystycznych w przestrzeni publicznej i o tym, kiedy kontrola nad ludźmi staje się koniecznością, z Julitą Wójcik – artystką, autorką wielu instalacji w przestrzeni publicznej, m.in. „Tęczy” na Placu Zbawiciela w Warszawie i „Drona” w Parku Śląskim w Chorzowie – rozmawia Katarzyna Szymielewicz.