Jak Ministerstwo Cyfryzacji pilnuje swojej bazy zdjęć paszportowych? Idziemy do sądu po informacje!

Przyzwyczailiśmy się do myśli, że państwo w swoich rozlicznych bazach przechowuje o nas tysiące informacji. Rejestr PESEL, dane urzędu skarbowego czy ZUS-u, akta stanu cywilnego czy dokumentacja medyczna są jednak rozproszone: każda baza należy do innego podmiotu, a przepływy między zbiorami są ograniczone. Z jednym wyjątkiem – służb, które mogą zasysać dane, skąd chcą i kiedy chcą. Postanowiliśmy się temu przyjrzeć bliżej, a za przykład posłużyły nam zdjęcia paszportowe, którymi administruje Ministerstwo Cyfryzacji.

W lipcu ubiegłego roku Gazeta Wyborcza donosiła, że uczestnicy protestów w obronie niezawisłości sądów mogli być inwigilowani przez Policję i Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Zdaniem Wyborczej ABW porównywała otrzymane od Policji nagrania z manifestacji ze zdjęciami z ewidencji dokumentów paszportowych. W ten sposób powstawać miały listy nieposłusznych obywateli. Nasza analiza wykazała, że zarówno prawnie, jak i technicznie takie działania są możliwe. Podjęliśmy próbę weryfikacji, czy rzeczywiście tak było – teraz sprawa trafiła do sądu. Jak do tego doszło?

31 sierpnia 2017 r. spytaliśmy Ministerstwo Cyfryzacji, które prowadzi centralną ewidencję dokumentów paszportowych, o to, ile razy w latach 2016–2017 system teleinformatyczny, w którym prowadzona jest centralna ewidencja, zarejestrował zapytania o dane skierowane przez Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego. W odpowiedzi dowiedzieliśmy się, że zapytania kierowane przez ABW do ewidencji są przechowywane w logach systemu, a informacje z logów nie są informacją publiczną. Zanim jednak o tym, co z tym zrobiliśmy – krok wstecz.

Kontrolowanie kontrolujących

Po co Panoptykonowi informacje o tym, jak często ABW i inne służby sięgają po rozmaite dane o obywatelach? Uważamy, że „bezpieczeństwo” nie powinno być słowem wytrychem, które pozwala na nieograniczone wkraczanie w sferę naszej wolności. Służby mają dostęp do coraz szerszego spektrum informacji na nasz temat, a my o nich wciąż wiemy niewiele. Znajomość danych statystycznych dotyczących funkcjonowania służb jest tym bardziej potrzebna, im słabsza jest niezależna, zewnętrzna kontrola nad ich funkcjonowaniem.

Od wejścia w życie ustawy antyterrorystycznej (lipiec 2016 r.) instytucje publiczne udostępniają szefowi ABW dane zgromadzone w swoich zbiorach w drodze teletransmisji, bez konieczności każdorazowego przedstawiania imiennego upoważnienia. Obowiązek ten dotyczy każdej instytucji, do której zgłosi się ABW i zażąda stworzenia stałego łącza, także Ministerstwa Cyfryzacji.

Podobne rozwiązania umożliwiające zdalne – za pomocą stałego łącza – pobieranie przez służby informacji wprowadziła tzw. ustawa inwigilacyjna. Dzięki niej możliwe stało się zasysanie danych od firm świadczących usługi drogą elektroniczną, czyli np. Allegro. Obecnie w parlamencie trwają z kolei prace nad umożliwieniem nie tylko ABW, ale i Policji czy CBA zdalnego zasysania danych z aktów stanu cywilnego.

Stałe łącze umożliwiające pobieranie danych czy to o aktywności internautów (tzw. ustawa inwigilacyjna), czy to pochodzących z rejestrów publicznych (ustawa antyterrorystyczna) budzi uzasadnione obawy przed nadużyciami. Remedium nie jest jednak – trącący lekko luddyzmem – powrót do papierologii pozwalającej funkcjonariuszom uzyskać informacje o naszej aktywności wyłącznie na podstawie pisemnego żądania, najlepiej z kilkoma pieczątkami. To nie tylko marnowanie papieru, ale przede wszystkim praktyka uniemożliwiająca służbom skuteczną realizację ich zadań. Stałe łącze jest potrzebne. Klucz w tym, by ktoś stał na straży jego wykorzystania. A dzisiaj tak nie jest.

Problem nie w trybie, a w braku kontroli

Wróćmy do Ministerstwa Cyfryzacji. W odpowiedzi na nasze pytania resort stwierdził, że „ABW korzysta z uprawnień (…) w zakresie niezbędnym do wykonywania jej ustawowych zadań”. Problem w tym, że Ministerstwo nie może tego wiedzieć. Centralna ewidencja zawierająca zdjęcia paszportowe skonstruowana jest w taki sposób, by rejestrować wpływające do niej zapytania „wraz z informacją o czasie i podmiocie, który wystąpił z zapytaniem”. Pracownicy resortu nie mają jakichkolwiek podstaw ani możliwości, by weryfikować, czy Agencja nie pobiera danych na zapas, z ciekawości lub na wyrost. Takich podstaw nie ma żadna instytucja. I w tym, a nie w elektronicznym trybie dostępu, tkwi największy problem.

Dwa miesiące temu złożyliśmy skargę na bezczynność Ministerstwa Cyfryzacji. Uważamy, że wbrew twierdzeniom Ministerstwa informacja o tym, ile razy ABW pobierała zdjęcia paszportowe Polek i Polaków, jest informacją publiczną. W ciągu najbliższych miesięcy sprawę rozstrzygnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.

Wojciech Klicki

Wspieraj naszą walkę o nadzór nad służbami specjalnymi! Wpłać darowiznę na konto Fundacji Panoptykon i przekaż nam 1% swojego podatku (KRS: 0000327613)