Monopol danej firmy w zbyt wielu obszarach naszego cyfrowego życia nie służy prywatności. Nawet jeśli pojedyncze usługi nie niosą za sobą specjalnych zagrożeń dla danych czy bezpieczeństwa, to skupienie ich w jednym miejscu może rodzić pokusę skojarzenia ich ze sobą i nadużycia, znacznie zwiększa też potencjalne szkody w wypadku utraty kontroli nad nimi. 

Pamiętacie kontrowersje wokół reformy urzędów pracy i profilowania osób bezrobotnych, która wprowadziła podział szukających pracy na trzy sztywne kategorie?

Mało co wywołuje tak duży społeczny sprzeciw, jak przestępstwa wobec dzieci – szczególnie te o charakterze seksualnym. Chęć przeciwdziałania im jest jedną z rzeczy, które łączą ponad społecznymi i politycznymi podziałami. Ale czy stanowi ona wystarczającą podstawę do tego, by wprowadzać rozwiązania, które prawdopodobnie nie wyeliminują żadnego problemu, za to mogą stworzyć wiele nowych zagrożeń? Mowa o rejestrze przestępców seksualnych – sztandarowym pomyśle Ministerstwa Sprawiedliwości.

Cztery miesiące temu Ministerstwo Finansów przedstawiło kontrowersyjny projekt ustawy, która przewiduje utworzenie specjalnej spółki przygotowującej narzędzia służące „namierzaniu” naruszeń podatkowych. Projekt został już przyjęty przez Sejm, teraz zajmować się nim będą senatorowie. Budzi on sporo wątpliwości – nie tylko Fundacji Panoptykon, ale też np. Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych czy Biura Legislacyjnego Senatu.

Projekt Emp@tia miał wprowadzić nowe rozwiązania technologiczne i zrewolucjonizować pomoc społeczną w Polsce. Jednak – jak wskazuje kontrola Najwyżej Izby Kontroli (NIK) – nie spełnił on pokładanych w nim nadziei. Na marginesie problemów z efektywnością i zarządzaniem pojawiają się również zastrzeżenia dotyczące ochrony danych osobowych.