Dziś oficjalnie startuje nowy projekt Fundacji Panoptykon i Radia TOK FM – podcast Panoptykon 4.0., w którym rozmawiamy o styku człowieka i technologii, o szansach i zagrożeniach związanych z logiką współczesnego świata.

Jesienne wybory parlamentarne zbliżają się wielkimi krokami, a wraz z nimi główna faza badania, w którym przyglądamy się, jak partie polityczne w Polsce wykorzystują możliwości big data i algorytmów w walce o sukces wyborczy. Jednym z narzędzi, które wykorzystujemy w badaniu tego zjawiska, jest wtyczka Who Targets Me, która właśnie dostała ważne aktualizacje. Upewnij się, że korzystasz z najnowszej wersji (1.2.32), a jeżeli jeszcze jej nie masz – zainstaluj ją w swojej przeglądarce.

Szef Twittera, Jack Dorsey, ogłosił, że od 22 listopada portal przestanie sprzedawać reklamy polityczne na całym świecie. Jego zdaniem reklamy polityczne w mediach społecznościowych – precyzyjnie targetowane, optymalizowane z pomocą algorytmów i niesprawdzane pod kątem zawartości fałszywych informacji – stanowią zagrożenie dla dyskursu publicznego. Politycy powinni na zasięg zapracować, a nie go kupić.

U nas wciąż głośno o propagandzie w mediach, czystkach kadrowych i ściganiu dziennikarzy w sądach. A jak wygląda cenzura w dobie nowoczesnych technologii? To zorganizowane kampanie hejterskie przeciwko dziennikarzom, rozsiewanie na ich temat dezinformacji i ujawnienie intymnych informacji w sieci, śledzenie ich telefonów za pomocą narzędzi hakerskich czy blokowanie stron internetowych niewygodnych mediów. Reporterzy Bez Granic opublikowali właśnie listę 20 „najgorszych cyfrowych drapieżników” czyli firm, organizacji, instytucji publicznych, które specjalizują się w takich działaniach albo dostarczają dla nich narzędzi. Dowiemy się z niej m.in., kto stał za armiami płatnych trolli i botów, które atakowały dziennikarzy w Rosji, Brazylii, Indiach czy Meksyku.

Sąd apelacyjny w Wielkiej Brytanii wydał w tym tygodniu przełomowy wyrok, w którym uznał za nielegalne wykorzystywanie automatycznego systemu rozpoznawania twarzy przez policję w południowej Walii. Testowany od 2017 r. system był do tej pory wykorzystany ok. 70 razy, m.in. podczas publicznych zgromadzeń i demonstracji.

Wyrok w sprawie systemów rozpoznawania twarzy przez walijską policję jest pierwszym tego typu wyrokiem na świecie i – choć wydany w Wielkiej Brytanii – może mieć wpływ na stosowanie tej technologii przez inne państwa. Sąd stwierdził, że system jest nielegalny m.in dlatego, że nie jest jasne, gdzie system może być stosowany i kto może trafić na listę osób do obserwowania. Kluczowe jest to, że sąd nie ograniczył się do stwierdzenia, że technologie automatycznego rozpoznawania twarzy naruszają wyłącznie prawo do prywatności, ale podkreślił, że naruszone jest także prawo do równego traktowania. Nie od dziś wiadomo chociażby, że algorytmy wykorzystywane przez „inteligentne” kamery, trenowane przede wszystkim na zdjęciach białych mężczyzn, o wiele częściej mylą się w przypadku kobiet czy osób o innym niż biały kolorze skóry, prowadząc do dyskryminacji. Sąd stwierdził, że policja nie zadbała o sprawdzenie, czy system nie powiela uprzedzeń.