Czy przestrzeń nad nami wypełni się w ciągu najbliższych kilku lat różnej wielkości i kształtu dronami? Jest to całkiem możliwe. Dzisiaj słyszymy o nich przeważnie w kontekście amerykańskich działań wojennych, jednak niebawem może się to zmienić – Komisja Europejska przymierza się do prac nad regulacjami umożliwiającymi rozwój ich cywilnego wykorzystania. Jednocześnie część państw NATO, w tym Polska, planuje wspólny zakup 5 bezzałogowych samolotów.

Mogą być wielkości kolibra lub Boeinga 737. Wszystkie są wyposażone w kamery. Obecnie w ponad 95% są wykorzystywane dla celów wojskowych. Bezzałogowe aparaty latające (UAV) – bo o nich mowa – mogą w przyszłości stać się powszechnym „zjawiskiem” nad naszymi głowami.

O grozie, jaką powinna wywoływać świadomość ciągłego nadzoru; o trudnym do przewidzenia życiu obiektów artystycznych w przestrzeni publicznej i o tym, kiedy kontrola nad ludźmi staje się koniecznością, z Julitą Wójcik – artystką, autorką wielu instalacji w przestrzeni publicznej, m.in. „Tęczy” na Placu Zbawiciela w Warszawie i „Drona” w Parku Śląskim w Chorzowie – rozmawia Katarzyna Szymielewicz.

Komisja Europejska wiąże wielkie nadzieje z rozpowszechnieniem cywilnego wykorzystania dronów: mają przysłużyć się zwiększeniu innowacyjności i konkurencyjności europejskiej gospodarki. Latające bezzałogowce rzeczywiście mogą pomóc rozwijać nowe usługi czy usprawnić funkcjonowanie pewnych branż, ale z ich wzrastającą popularnością wiążą się także poważne ryzyka dla prywatności. Na te właśnie problemy zwraca uwagę Grupa Robocza art. 29 w swojej opinii dotyczącej wykorzystywania dronów.