Atak na serwery i zabezpieczenia Hacking Team – włoskiej firmy specjalizującej się w oprogramowaniu szpiegującym – uchylił nam drzwi do świata, który polskie i zagraniczne służby najchętniej chowają pod podłogą. Podejmowane przez różne organizacje, w tym Fundację Panoptykon, próby wydobycia informacji od służb o narzędziach, z jakich korzystają, napotykają niezmienny opór. Wpadka Hacking Team pokazuje, że ta taktyka ma krótkie nogi: jeśli państwo podejmuje kontrowersyjne działania przeciwko obywatelom, wcześniej czy później – w wyniku wewnętrznego wycieku, ataku czy po prostu rzetelnego, dziennikarskiego śledztwa – wyjdzie to na jaw. Korzystając z medialnych doniesień, podsumowujemy, jakie możliwości polskie służby mogły zyskać dzięki usługom Hacking Team i czy było to zgodne z polskim prawem.

Każdy obywatel ma prawo dostępu do informacji o działalności organów władzy publicznej.

W gronie trzech organizacji pozarządowych – Fundacji Panoptykon, Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka oraz Amnesty International Polska – 16 października 2013 r.

Czy obywatele mają prawo wiedzieć, czy polskie służby współpracują ze swoimi zagranicznymi odpowiednikami? Służba Kontrwywiadu Wojskowego nie chciała odpowiedzieć na pytanie, czy dostała zgodę premiera na taką współpracę.

Ile razy w 2012 roku sądy, prokuratura, policja i inne służby sięgały po dane telekomunikacyjne: billingi, dane abonenckie i geolokalizację? Mamy już wszystkie możliwe dane, ale im ich więcej, tym więcej znaków zapytania.