W debacie politycznej wciąż leje się krew – media epatują rzekomą bezwzględnością Katarzyny W., która została skazana jeszcze przed rozpoczęciem procesu, po niedawnym podwójnym morderstwie w Sanoku politycy żądali, by policyjni snajperzy mogli „zdejmować” bez ostrzeżenia niebe

Kamery, często tworzące skomplikowaną sieć połączeń, czyli tzw. systemy monitoringu, są już stałym elementem naszego życia – widzimy je (a one nas!) na ulicach, w sklepach, w autobusach, w szkołach i przedszkolach, a nawet w szpitalach. Postęp technologiczny oraz względnie niskie koszty spowodowały, że każdy może monitorować kogo i co chce. Tymczasem zasad funkcjonowania kamer nie regulują (prawie) żadne przepisy. Na prośbę Ministerstwa Spraw Wewnętrznych przygotowaliśmy nasze stanowisko dotyczące założeń kompleksowej regulacji prawnej działania monitoringu.

Wszystko już gotowe: opinie zebrane, materiały przeanalizowane. Prace analityczne trwające od kilku miesięcy na pewno doprowadziły do konkretnych wniosków. Zdiagnozowano nawet kwestie, które będą miały kluczowe znaczenie. Brakuje jeszcze „wystrzału startera” i Ministerstwo Spraw Wewnętrznych rozpocznie realne prace nad ustawą o monitoringu. Może niebawem przestaniemy być „monitoringowym eldorado”?

W warszawskim Sądzie Apelacyjnym zapadły dzisiaj dwa wyroki „przeciwko” Centralnemu Biuru Antykorupcyjnemu. Beata Sawicka została prawomocnie uniewinniona od zarzutu przyjęcia łapówki.

W 2010 r. 1,3 mln, a w 2011 r. aż 1,85 mln zapytań o nasze dane telekomunikacyjne (w tym słynne „billingi”) odnotowali operatorzy telekomunikacyjni. Natychmiast zostaliśmy okrzyknięci „najbardziej inwigilowanym narodem Europy”.