Dziś do Warszawy jako gość honorowy przyjechał Prezydent Stanów Zjednoczonych Barack Obama. Wizyta jego i 40 innych głów państw jest częścią obchodów 25-lecia pierwszych polskich wolnych wyborów. Do zdobyczy wolnościowych przemian 1989 roku należała wolność od bycia podsłuchiwanym, inwigilowanym i profilowanym przez państwo. Pod hasłem „Inwigilacja to nie wolność” chcemy zwrócić uwagę prezydentowi Obamie i pozostałym gościom obchodów, że nie możemy świętować razem z nimi.

Skoro amerykańskie programy inwigilacji nakierowane są przede wszystkim na obywateli innym państw, to Amerykanie nie powinni odczuwać ich negatywnych konsekwencji? Błąd. Odczuwają, nawet jeśli na sercu nie leży im ochrona praw człowieka.

Informacje o funkcjonowaniu programów masowej inwigilacji ujawnione przez Edwarda Snowdena przynajmniej na krótko skupiły uwagę społeczeństwa na zagrożeniach, o których obrońcy praw człowieka mówią już od lat.

W ubiegłym tygodniu najstarszy działający w sieci serwis publikujący dokumenty pochodzące od sygnalistów (ang. whistleblower) Cryptome opublikował serię tabel finansowych amerykańskiej Agencji Bezpieczeństwa Narodowego (NSA).

Edward Snowden, człowiek, który ujawnił globalną skalę i co najmniej wątpliwe cele amerykańskich programów masowej inwigilacji, nie ma najlepszej prasy. Światowe media, z nielicznymi wyjątkami, chętniej widzą w nim zdrajcę amerykańskiej racji stanu niż bohatera występującego w obronie milionów obywateli. Laura Poitras – dokumentalistka od lat odsłaniająca kulisy działań tajnych służb i zbrodnie popełniane w imię wojny z terroryzmem – w tej nierównej debacie postawiła na szali swój najnowszy film. CITIZENFOUR słowami samego Edwarda Snowdena tłumaczy jego dylematy i ostateczne wybory: od ujawnienia tajnych dokumentów, przez ucieczkę do Hong Kongu, po przyjęcie azylu w Moskwie. Czy najwyższa nagroda przyznana przez amerykańską Akademię Filmową to już sygnał, że ta narracja się przyjęła?