Służby kolejnego ważnego na arenie międzynarodowej państwa chcą wzmocnić działania wywiadowcze w Internecie: podpierając się argumentem „wszyscy tak robią, nie chcemy być gorsi”, niemiecka Federalna Służba Wywiadowcza ogłosiła właśnie, że wzo

Snowden Olivera Stone’a to historia dojrzewania do sprzeciwu wobec systemu. Co sprawia, że żołnierz z wyboru i prymus w służbie wywiadu przechodzi na drugą stronę i zostaje sygnalistą? Razem z nim, krok po kroku, odkrywamy logikę systemów masowej inwigilacji, które amerykańskie służby zbudowały po 11 września 2001 r. Poznajemy brudną kuchnię wywiadu, zaglądamy w intymne życie przypadkowych osób, jesteśmy świadkami łamania zasad, które powinny obowiązywać, ale w praktyce nie obowiązują. Naprawdę sensacyjna w Snowdenie Olivera Stone’a nie jest ucieczka bohatera przez Hong Kong do Moskwy, ale wiwisekcja skorumpowanego systemu, który w założeniu miał chronić ludzi, a w rzeczywistości im zagraża.

Niemal rok temu, 19 lutego 2014 r., wygraliśmy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym ze Służbą Kontrwywiadu Wojskowego. Sąd nakazał odpowiedzieć SKW na pytania o współpracę ze służbami zagranicznymi.

Ważne zwycięstwo Privacy International i innych organizacji walczących z tajną i masową inwigilacją w Wielkiej Brytanii: sąd odpowiedzialny za nadzór nad służbami specjalnymi (Investigatory Powers Tribunal) przyznał, że współpraca brytyjskiego wywiadu elektronicznego (GCHQ) z amerykańskim wywiadem (NSA) przed grudniem 2014 roku była nielegalna. Organizacje pozarządowe skarżyły współpracę służb, polegającą na wymianie ogromnych ilości danych pochodzących z przechwyconej komunikacji elektronicznej. Fakt istnienia takiej współpracy między GCHQ ujawnił Edward Snowden.

„Gromadzenie terabajtów przypadkowych danych sprawia, że NSA nie jest w stanie ich analizować. Codziennie gromadzi dane telekomunikacyjne – lokalizację, połączenia telefoniczne i internetowe, łącznie z treścią rozmów, SMS-ów i e-maili – około czterech miliardów ludzi. Aby to miało sens, jeden pracownik musiałby skontrolować dziennie 200 tys. osób. Przywaleni danymi funkcjonariusze zarzucili analizę kierunkową – jedyną, która może wykryć rzeczywiste zagrożenia – na rzecz prostego przeszukiwania baz danych po słowach kluczowych. To daje mnóstwo nic nieznaczących »trafień« zamiast wiedzy o istotnych powiązaniach między danymi” – tłumaczy w wywiadzie dla Gazety Wyborczej William Binney, sygnalista i były analityk amerykańskiego wywiadu.