„Gromadzenie terabajtów przypadkowych danych sprawia, że NSA nie jest w stanie ich analizować. Codziennie gromadzi dane telekomunikacyjne – lokalizację, połączenia telefoniczne i internetowe, łącznie z treścią rozmów, SMS-ów i e-maili – około czterech miliardów ludzi. Aby to miało sens, jeden pracownik musiałby skontrolować dziennie 200 tys. osób. Przywaleni danymi funkcjonariusze zarzucili analizę kierunkową – jedyną, która może wykryć rzeczywiste zagrożenia – na rzecz prostego przeszukiwania baz danych po słowach kluczowych. To daje mnóstwo nic nieznaczących »trafień« zamiast wiedzy o istotnych powiązaniach między danymi” – tłumaczy w wywiadzie dla Gazety Wyborczej William Binney, sygnalista i były analityk amerykańskiego wywiadu.
W Fundacji Panoptykon dziesiątki razy mówiliśmy o tym problemie, argumentując, że masowa inwigilacja jest narzędziem nieproporcjonalnym: z jednej strony nie daje zakładanych rezultatów i nie zwiększa naszego bezpieczeństwa, z drugiej – pociąga za sobą ogromne koszty, także w wymiarze praw człowieka. Po raz pierwszy mamy to jednak na piśmie, potwierdzone przez człowieka, który na analizie danych zjadł zęby.
William Binney to fascynująca postać: genialny matematyk i krypto-analityk, który z własnej inicjatywy zaczął rozwijać w ramach amerykańskiej NSA program do analizy metadanych (Thin Thread), przez kilkadziesiąt lat szukając sposobu na usprawnienie pracy służb. Kiedy go znalazł i przekuł w konkretny program, odkrył, że w samych służbach nikt nie ma interesu, by lepiej wykorzystywać dane i skuteczniej zapobiegać zamachom. Realny interes jest gdzie indziej: w ogromnych kontraktach na informatyczną infrastrukturę i w zbieraniu haków na politycznych przeciwników. O tym, jakie interesy stoją za globalną machiną masowej inwigilacji i dlaczego nie służy ona naszemu bezpieczeństwu William Binney rozmawiał z Ewą Siedlecką i Katarzyną Szymielewicz. Polecamy!
Dodaj komentarz