Polski rząd przed kilkoma laty – oczywiście pod hasłem dbałości o bezpieczeństwo najmłodszych – postanowił rozpowszechnić w polskich szkołach monitoring. Uruchomiono specjalny program (Monitoring wizyjny w szkołach i placówkach), w ramach którego w tysiącach szkolnych budynków zainstalowano po raz pierwszy kamery bądź rozbudowano istniejące już systemy monitoringu. Jednak o tym, by stworzyć jasne zasady postępowania za nagraniami i dostępu do nich już nie pomyślano. Dlatego można sądzić, że przypadek gimnazjum w Świeszynie ilustruje szerszy problem. Rodzice uczniów pewnego dnia zorientowali się, że wystarczyło wejść na stronę internetową szkoły i kliknąć na link do monitoringu, by otworzyć stronę, na której dyrektor szkoły pisze do nieokreślonego Krzyśka, w jaki sposób można podejrzeć monitoring. Opisana była tam instrukcja wejścia oraz podane hasło.

14 lutego w Strasburgu europosłowie przeciwstawili się cenzurowaniu Internetu.

Sekretarz Kolegium ds. służb specjalnych Jacek Cichocki przedstawił dziennikarzom podsumowanie wyników zbierania informacji na temat skali i sposobu wykorzystywania przez uprawnione instytucje danych retencyjnych. "Badania" Cichockiego były wynikiem uzyskania przez Panoptykon informacji dotyczącej skali zapytań (ponad milion w 2009 roku) i prasowych publikacji na ten temat. Cichocki zwrócił się do wszystkich służb, prokuratury i sądów z pytaniem, ile i jakie dane pobierają od operatorów.

W Polsce – w odpowiedzi na unijne propozycje wprowadzenia obowiązkowego blokowania stron internetowych – próbujemy rozpocząć poważną dyskusję na temat dopuszczalności korzystania z takich narzędzi. Tymczasem inne europejskie kraje nie próżnują.

Zaostrzenie kryteriów pozwalających na zgodę na podsłuch; dostęp sądu do materiałów, które mają to uzasadniać; jawna liczba podsłuchów - takie zmiany w pracy operacyjnej tajnych służb chce wprowadzić rząd. Nad projektem pracuje już parlament.