Grupa organizacji pozarządowych, w tym Fundacja Panoptykon, skierowała do wszystkich posłów i posłanek apel dotyczący proponowanych zmian w ustawie o Trybunale Konstytucyjnym. Jesteśmy przekonani, że przyjęcie tych rozwiązań doprowadzi do paraliżu Trybunału Konstytucyjnego i sprawi, że nie będzie on w stanie realizować swojej roli strażnika Konstytucji. Niestety prace nad zmianą ustawy są prowadzone w takim tempie, że trudno o merytoryczną dyskusję nad proponowanymi rozwiązaniami. Dlatego postanowiliśmy zaapelować do naszych reprezentantów w Sejmie o rozwagę i powstrzymanie się od przyjmowania tak kontrowersyjnych rozwiązań.

Od lat zabiegamy o to, by działania służb były poddane niezależnej kontroli. Dzięki ujawnieniu danych dotyczących „skali billingowania” pomogliśmy zainicjować debatę publiczną na ten temat. Zabraliśmy merytoryczny głos w postępowaniu w Trybunale Konstytucyjnym. Potem krytycznie oceniliśmy nieudaną próbę wdrożenia wyroku Trybunału przez poprzedni rząd, a kilka tygodni temu – jeszcze gorszy projekt zgłoszony przez posłów PiS-u. Teraz wraz z grupą 9 organizacji pozarządowych apelujemy do pracujących nad tym projektem posłów Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych o rezygnację z rozwiązań zagrażających prawom obywateli i zapewnienie realnej kontroli nad działaniami służb.

Od kilku miesięcy w politycznej debacie zawrotną karierę robi akronim „DSM”. Nie trudno sprawdzić, że kryje się za nim nowa strategia polityczna Unii Europejskiej, która w centrum stawia rozwój wspólnego, cyfrowego rynku (digital single market). Nieco bardziej wtajemniczeni wiedzą jednak, że co tak naprawdę stoi za DSM, dopiero się okaże – w praktyce. Ogólne strategie mają to do siebie, że pod tym samym hasłem można przeprowadzić różne rewolucje. Kto na DSM rzeczywiście zyska, a kto straci? Komisja Europejska opublikowała dziś komunikat, który niewiele mówi o planowanych projektach, ale całkim dużo o wartościach, na jakich będzie zbudowana cyfrowa Europa.

Sudan, biały nosorożec północny, ostatni samiec z gatunku, dla ochrony przed kłusownikami został pozbawiony rogu. Bez niego i pod całodobową strażą jest bezpieczniejszy. Ale już to, czy dzięki temu zachowany zostanie gatunek, nie jest takie pewne. Jaki sens ma życie nosorożca pozbawionego rogu, wolności, szansy na naturalną reprodukcję? Czy chociażby spokojną starość, jeśli na założenie rodziny jest już za stary? Zamknięty w rezerwacie, pod całodobową strażą, dożywający swoich dni nosorożec to kłujący w oczy, bolesny przykład polityki wylewania dziecka z kąpielą. Oddawania po kawałku wolności w zamian za ułudę bezpieczeństwa. To, co tak naprawdę tracimy – wolność – nie różni się od tego, co traci chroniony przed kłusownikami zwierzak.

Radzimy sobie całkiem dobrze na wielu frontach walki z niekontrolowanym i bezsensownym nadzorem – wygrywamy polityczne batalie, wywołujemy publiczne debaty, wkraczamy do szkół w całej Polsce z programami edukacyjnymi. Ale to nie znaczy, że nie potrzebujemy wsparcia. W Panoptykonie wierzymy, że razem można więcej. W tym przypadku nie szukamy jednak wolontariuszy do pomocy w bieżącej pracy. Szukamy ochotników do „zadań specjalnych”.