Kto dziś ma prawo do prywatności i do czego się ono sprowadza? Dlaczego nagość nadal budzi największe emocje, mimo że w nieco bardziej wyreżyserowanej formie oglądamy ją codziennie?

Odkąd Europejski Trybunał Sprawiedliwości przesądził, że Google ma modyfikować wyniki wyszukiwania ze względu na ochronę danych osobowych, nie ustają spekulacje na temat tego, jak „prawo do bycia zapomnianym” przełoży się na wolność mediów i ekspresji w Internecie.

Odkąd, ponad dwa lata temu, rząd zaproponował stworzenie infrastruktury blokującej treści w Internecie (Rejestr Stron i Usług Niedozwolonych), bardzo uważnie przyglądamy się wszelkim inicjatywom zmierzającym w tym niebezpiecznym kierunku.

Dwa miesiące temu Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji zaproponowało przedstawicielkom Fundacji Panoptykon – Katarzynie Szymielewicz i Małgorzacie Szumańskiej – współprowadzenie warsztatu dotyczącego aktualnych wyzwań w sferze ochrony prywatności i Internetu.

Na początku maja Komisja Europejska przedstawiła propozycje nowych przepisów mających chronić dzieci przed niepożądanymi treściami zamieszczanymi w Internecie.