Jedną z trudniejszych decyzji, które organizacja skupiająca się na prawach cyfrowych i prywatności musi podjąć, dotyczy tego, czy (i jak) korzystać z komercyjnych platform społecznościowych. Z jednej strony Facebook, Twitter, Instagram i TikTok żerują na użytkowniczkach i użytkownikach. Z drugiej – możliwość dotarcia do potencjalnych odbiorców tam, gdzie już są, jest ważna i cenna. Na pewno warto wspierać alternatywę. Namawiałem więc Panoptykon do tego, by dołączył do sieci społecznościowej, która nas nie eksploatuje. Dziś Fundacja jest już jej częścią. Zapraszamy do Fediwersu!

Najtrudniejsze w szyfrowaniu jest… przekonać się, że warto to robić. Korzyści – choć istotne – pozostają niewidoczne lub stają się odczuwalne dopiero po jakimś czasie, dlatego nie stanowią szczególnej zachęty do zmiany przyzwyczajeń. Bezpieczeństwo danych to dobry argument do szyfrowania maili służbowych, ale kogo miałyby interesować nasze sprawy osobiste? Ucieczka przed profilowaniem do celów komercyjnych? Przecież dzięki temu dostajemy bardziej spersonalizowane wyniki wyszukiwania i oferty dostosowane do swoich potrzeb. Zanim wyjaśnimy krok po kroku, jak szyfrować komunikację, postaramy się odpowiedzieć na pytanie: po co szyfrować.

Trybunał Sprawiedliwości UE wydał przełomowy wyrok potwierdzający, że nie można zobowiązywać dostawców Internetu do monitorowania i filtrowania przesyłanych treści. Do nakładania takich obowiązków dążą m.in. niektóre organizacje chroniące prawa autorskie.

Czy pamiętacie, w jaki sposób Asteriks i Obeliks uzyskali zaświadczenie A38? Początkowo usiłowali grać z biurokracją zgodnie z regułami, ale kolejni urzędnicy odprawiali dzielnych Galów z kwitkiem.

MSWiA konsultuje projekt rozporządzenia w sprawie wzoru wniosku o ponowne wykorzystywanie informacji publicznej.