W 2009 roku Bruksela przyjęła tzw. program sztokholmski. To wieloletnia strategia wskazująca konkretne działania na rzecz wolności obywatelskich, sprawiedliwości i bezpieczeństwa.

Następna kadencja Parlamentu Europejskiego upłynie pod znakiem ważnych decyzji w obszarze praw cyfrowych. Nowi europarlamentarzyści będą współdecydować m.in. o kształcie przepisów dotyczących prawa autorskiego, cyberprzestępczości, ochrony danych osobowych i inwigilacji.

Bycie bezpiecznym jest jedną z podstawowych potrzeb człowieka, która w znacznej mierze wpływa na jakość naszego życia. Jednocześnie bezpieczeństwo stało się w ostatnich latach słowem kluczem, wykorzystywanym do uzasadnienia działań władz publicznych na różnych poziomach: od montowania kamer w szkołach do zbierania danych pasażerów linii lotniczych. Jesteśmy stawiani przed wyborem: bezpieczeństwo albo wolność. Zachowanie równowagi pomiędzy tymi dwiema wartościami w atmosferze powszechnie podkreślanych zagrożeń wydaje się niemożliwe. Hasło „bezpieczeństwo” zamyka dyskusję nad skutecznością stosowanych dla jego zapewnienia środków i ich kosztami (nie tylko finansowymi).

Warszawskie osiedle. Między blokami, blisko okien i balkonów, postawiono dwa maszty, a na nich zamontowano kamery. Do kogo one należą? Kto ma dostęp do nagrań i czy w ogóle te kamery coś monitorują? Może to atrapy?