Po tym jak Komisja Parlamentu Europejskiego ds. Wolności Obywatelskich ponownie zagłosowała (12 lipca 2011, wynik: 50 do 0) przeciwko wprowadzeniu obowiązkowej w całej Unii Europejskiej blokady internetowej stron z dziecięcą pornografią, warto zastanowić się nad niesamowicie pozytywną rolą jaką w całym procesie odegrały dwie niemieckie propozycje tej tzw. "blokady". Chodzi o propozycje złożone przez ówczesną minister Von Der Leyen oraz panią komisarz Malmström, których wysiłki wsparły kampanię przeciwko "blokadzie" bardziej niż opinia publiczna jest chętna przyznać.

Resort rodziny ma pomysł, jak ograniczyć dostęp osób małoletnich do stron z pornografią. Sam pomysł nie jest nowy, nowa jest jednak propozycja, jak to zrobić. Co ważne: proponowany mechanizm blokowania minimalizuje ryzyko ograniczenia naszych praw i wolności.

W trakcie ubiegłorocznej debaty na temat blokowania sieci Fundacja Panoptykon zdecydowanie sprzeciwiała się blokowaniu stron internetowych.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł dziś [24.11.2011], iż proponowane prawo nakazujące dostawcom usług internetowych instalowanie systemu filtrującego całą komunikację i blokującego wybrane treści w celu ochrony praw własności intelektualnej, stoi w sprzeczności

Nawoływanie do przemocy, hejt, symbole nazistowskie – lista treści, których publikowanie w Internecie nie mieści się w granicach wolności słowa, jest długa. Blokując konta i grupy prowadzone na Facebooku i Instagramie przez Społeczną Inicjatywę Narkopolityki (SIN), Facebook dopisał do niej redukcję szkód i edukację narkotykową. Mechanizmy moderacji są potrzebne, żeby zwalczać treści niezgodne z prawem, ale ich ofiarą często stają się treści legalne i społecznie pożyteczne – tak jak to miało miejsce w przypadku SIN. Platformy internetowe mają nad debatą publiczną ogromną władzę, z której korzystają bez adekwatnej odpowiedzialności. Chcemy to zmienić, dlatego wytaczamy pozew przeciwko Facebookowi. Fundacja Panoptykon wspiera SIN w dochodzeniu swoich praw na drodze sądowej.