Czy istnieją granice możliwości technicznych, których służby specjalne demokratycznego państwa, nie powinny przekracać? Jak je wyznaczyć?

Ile jest kamer na najważniejszych dworcach w Polsce? Gdzie są umieszczone i czy nagrywają dźwięk? Mimo niekorzystnego dla nas wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który uznał, że PKP S.A. nie musi odpowiadać na nasze pytania, nie składamy broni. Wczoraj otrzymaliśmy uzasadnienie wyroku, który zaskarżymy do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W tym postępowaniu będzie nas reprezentował pro bono mec. Paweł Litwiński.

Wciąż walczymy o informację na temat kamer na najważniejszych polskich dworcach kolejowych. PKP S.A. nie chciało odpowiedzieć na nasze pytania, a Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił naszą skargę na bezczynność Spółki. Dlatego dzisiaj reprezentujący nas w tej sprawie mec. Paweł Litwiński złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Na jej rozpatrzenie poczekamy co najmniej 6 miesięcy.

SKW nadużywa prawa, aby blokować obywatelom dostęp do informacji publicznej. Nie dostaliśmy odpowiedzi na żaden z trzech wniosków, jakie w ostatnich miesiącach złożyliśmy do SKW.

W sądach administracyjnych trwa batalia organizacji pozarządowych – Fundacji Panoptykon oraz Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka – o informacje dotyczące wykorzystywanych przez służby specjalne programów i narzędzi masowej inwigilacji. Niestety, podobnie jak my przeciwko Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, tak i Fundacja Helsińska nie odniosła sukcesu w swoim sporze z Centralnym Biurem Antykorupcyjnym.